όλοι μοιάζουμε
σαν βγούμε στο φως
ακόμα κι όταν εσύ το βλέπεις πράσινο
ενώ είναι κίτρινο
κι εγώ το βλέπω γαλάζιο
μοιάζουμε
εκείνο δε μας ξεχωρίζει
δεν καταλαβαίνει καν ότι είμαστε δύο εδώ, τρεις, χίλιοι...

το φως δεν αισθάνεται
δεν πονά
δεν αρρωσταίνει

μαζεύει θάνατο και
πήζει

γίνεται πιο κίτρινο, πιο πράσινο, πιο γαλάζιο

το είδα μια μέρα να ξεμακραίνει χοροπηδώντας
σαν ελεύθερο παιδί, χαρούμενο