12.9.06

Στο Δέλτα
του ποταμού
Σάπι, φυτρώνει
ένα πολύ σπάνιο
λουλούδι. Τα δύο
μοναδικά του πέταλα,
απλώνονται σε
απόσταση 25 πόντων
το καθένα από το πολύ
λεπτό μίσχο του φυτού.
Κι όταν φυσά, το λουλούδι,
μοιάζει σαν να πετά, όμως
οι πολύ παχιές του ρίζες,
που φτάνουν μέχρι και τα
δύο μέτρα κάτω από το χώμα,
το κρατάνε εκεί.

7 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Μου λειψες πολύ.

12/9/06 23:48  
Blogger Фе́ммe скатале said...

Εγω ειμαι

12/9/06 23:49  
Blogger Фе́ммe скатале said...

Πες μου ένα παραμύθι σε παρακαλώ

12/9/06 23:51  
Blogger I have been here before said...

κι αλλο; ειμαι αδειος απο παραμυθια πια για σημερα

12/9/06 23:54  
Blogger Фе́ммe скатале said...

Τοτε πες το μου χτες

12/9/06 23:59  
Blogger I have been here before said...

Ηταν το χτες ερωτευμενο με το σημερα. Και παντα το κυνηγουσε. Μα το σημερα ειχε διδαχτει να μην κοιταζει πισω. Το σημερα ειχε τελειωσει το σχολειο κι ειχε μαθει πολλα τετοια λαθη. Το χτες δεν ειχε παει καν στο γυμνασιο κι ειχε μαθει μονο να αγαπαει. Και να κανει λαθη. Τα λαθη ηταν ερωτευμενα με το χτες. Κι ετρεχαν να ξεφυγουν απο το σημερα. Μα το σημερα ετρεχε σαν τρελο κατα πανω τους, χωρις να τα θελει. Απλα ετρεχε. Κατα πανω τους. Και τα λαθη μεγάλωναν και φουσκωναν και δε χωρουσαν το ενα διπλα στο αλλο και μετα δε χωρουσαν το ενα πισω απο το αλλο και κανανε κυκλο και τα μισα ετρεχαν μπροστα απο το σημερα και τα αλλα μισα πισω απο το χτες. Το χτες που εβλεπε μονο μπροστα του δεν ηξερε οτι πισω του υπηρχαν τοσα λαθη ετοιμα να το αρπαξουν. Και καποια στιγμη κουραστηκε να τρεχει κι ετσι οπως σταματησε αποτομα, τα λαθη δεν προλαβαν να φρεναρουν κι επεσαν πανω του και το εσπρωξαν με δυναμη, τοσο που το χτες επεσε πανω στο σημερα με δυναμη και το σημερα σκονταψε πανω στα λαθη που έπεφταν το ενα πανω στο αλλο με δυναμη κι ολα μαζι με δυναμη πανω στο χτες που ειχε πεσει πανω στο σημερα με δυναμη. Το χτες καταφερε να σηκωθει πρωτο και βοηθησε το σημερα να σηκωθει κι εκεινο. "Σ' ευχαριστω" ειπε το σημερα και αρχισε παλι να τρεχει...

13/9/06 00:14  
Blogger Фе́ммe скатале said...

Σ'ευχαριστω ειπε και το χτες κι εμεινε να κλαιει

13/9/06 01:56  

Post a Comment

<< Home