απρόσμενα κι αναπάντεχα
μπροστά μου
μέσα στη νύχτα
πετροκάραβο.
Είχα ακούσει για σένα:
απόκρημνος φόβος
φασκιωμένος με θρύλους
-λένε πως αν καταφέρεις να δέσεις τη βάρκα σου
εδώ,
την βλέπεις ξανά να πηδά από ψηλά,
ή μονάχα το ρούχο της βλέπεις
σαν φύλλο να πέφτει...δε θυμάμαι

πώς κολύμπησα ως εδώ...
ποιος μ' έριξε στη θάλασσα
-ποιον ύπνο βαθύ δε πρόφτασα
να διώξω...