σου θύμωσα γιατί σε πλήγωσα
κι εσύ που σαν να σε είχα σχεδιάσει ήσουν σε όλα σωστός και όμορφος
έφυγες τέλεια
κι εντελώς. κι η τεχνική μου δεν έπιασε. δεν κατάφερα να στρέψω μέσα τον θυμό και να τον αναλύσω. μόνο τον ανακάτεψα αντίστροφα αυτή τη φορά για να διασπάσω τα μόρια του. όταν το κάνω αυτό στη ζύμη, το κέικ δε φουσκώνει. και σκέφτηκα πως το ίδιο μπορεί να συμβεί με το θυμό. ναι, το ίδιο συμβαίνει. όμως το κέικ κι αν δε φουσκώσει παραμένει νόστιμο. ενώ ο θυμός δεν έχει γεύση. δεν έχει καμία σχέση με τις αισθήσεις. γι' αυτό και δεν τον κατάλαβα όταν είχε φτάσει στο στόμα. γι αυτό και δεν τον είδα όταν τον έδειξα. γι αυτό και δε σε άφησα να μου θυμώσεις κι εσύ - γιατί δεν σ' άκουσα.
τα χέρια μου, στην πλάτη σου τα είπαν όλα. τα σήκωσα ψηλά κι ύστερα τα τέντωσα μπροστά κι ύστερα τα έφερα στο πρόσωπο μου. αν γύρισες να με δεις για τελευταία φορά, μάλλον θα ήταν εκείνη τη στιγμή.