θα έρθει μια μέρα που δε θα προλάβω να φιμώσω τις σκέψεις μου, δε θα προλάβω να τινάξω τις εικόνες από το κεφάλι μου, δε θα τελειώσει το τραγούδι την κατάλληλη στιγμή, δε θα σκοντάψω στο ψεματάκι που έχω θρέψει και θα πιστέψω πως αφού σε αγαπάω, σε αγαπάω! και μου αρέσει αυτό. που σε αγαπάω. που σε σκέφτομαι στις πιο μοναχικές, αλλά μοναδικά μοναχικές, υπέροχα μοναχικές στιγμές μου. που σε βλέπω τυχαία για λίγο και χαμογελώ για ώρες και πάω να μιλήσω για σένα αλλά δεν ξέρω τι να βρω πιστευτό για να πω. αλλά τη μέρα που θα το πιστέψω κι εγώ...την ημέρα ίσως που θα με σκεπάσει και δε θα υπάρχει τίποτα άλλο, έστω για λίγο, τριγύρω μου, από αυτό... την ημέρα που τα αποσιωπητικά δε θα είναι πια αρκετά και οι εικόνες δε θα είναι πια στιγμιαίο αντανακλαστικό σε παράλογες σκέψεις - να είδες τι κάνω τώρα... το γαμάω... λες κι αν γίνει κείμενο, θα παραμείνει κείμενο. τότε, πια, τι; τότε θα παραδοθώ σε τι όμορφο αγόρι μου;

σε βλέπω και μεθάω
αλήθεια... δεν μπορούσα να καταλάβω πως νιώθω όταν σε βλέπω και τώρα το βρήκα
σε βλέπω και μεθάω

σε βλέπω και μεθάω

έτσι , μεθυσμένος με αυτόν τον τρόπο θέλω μια μέρα να πεθάνω

κι όχι άλλα λόγια
τίποτα πια
κανένας θόρυβος

σ' αγαπάω
και είναι απίστευτο, είναι υπέροχο που σε αγαπάω γιατί
είσαι υπέροχος, είσαι απίστευτος και σε αγαπάω
και θέλω να είσαι καλά θέλω να είσαι καλά θέλω να είσαι καλά θέλω να είσαι καλά
θέλω να είσαι καλά θέλω να είσαι καλά θέλω να είσαι καλά θέλω να είσαι καλά θέλω
να είσαι καλά

και να μου λες " ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ " κι εγώ να είμαι καλύτερα επειδή μου είπες " ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ "

όποτε μου λες " ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ "
είμαι καλά

[η φωτογραφία, μια ευχάριστη

κι όμορφη φυσικά, εκπληξη

σήμερα, αφού εσύ έχεις καιρό

να μου στείλεις]