ΣΤΟΜΑ
Όχι, δεν με ξέρεις από κάπου. Δε με θυμάσαι.
Δεν ήμουν εγώ. Ούτε και τώρα είμαι.
Φοβόμουν μα σ' άφησα να αγγίξεις
τα μαλλιά μου -
μπορεί να είσαι συλλέκτης
μαχαιριών μα έχεις χιλιάδες ψαλίδια.
Μπορεί ν' αποκοιμήθηκα δίπλα σου
μα δε σημαίνει κάτι αυτό -
ούτε και που ξύπνησα δίπλα σου σημαίνει κάτι,
ούτε που σου χαμογέλασε το βρωμόστομα μου
Στόμα... Τι ενοχλητική λέξη
Η καρδιά μου, αυτό το αηδιαστικό όργανο,
η μύξα που παράγει αίμα
κι όλοι την κατηγορούν πως παράγει αγάπη,
η καρδιά μου είναι το στόμα μου
Όχι, δεν με ξέρεις από κάπου. Δε με θυμάσαι.
Δεν ήμουν εγώ. Ούτε και τώρα είμαι.
Φοβόμουν μα σ' άφησα να αγγίξεις
τα μαλλιά μου -
μπορεί να είσαι συλλέκτης
μαχαιριών μα έχεις χιλιάδες ψαλίδια.
Μπορεί ν' αποκοιμήθηκα δίπλα σου
μα δε σημαίνει κάτι αυτό -
ούτε και που ξύπνησα δίπλα σου σημαίνει κάτι,
ούτε που σου χαμογέλασε το βρωμόστομα μου
Στόμα... Τι ενοχλητική λέξη
Η καρδιά μου, αυτό το αηδιαστικό όργανο,
η μύξα που παράγει αίμα
κι όλοι την κατηγορούν πως παράγει αγάπη,
η καρδιά μου είναι το στόμα μου
1 Comments:
το μαύρο δε σου πάει μωρό μου, ούτε το κόκκινο, ίσως το γκριΖΩ, αλλά θέλει καιρό ΓΙΑ να το συνηθίσεις, βγάλτο, βγάλτο από ΣΕΝΑ...
Post a Comment
<< Home