τα λόγια αυτά
θα αυτοκαταστραφούν πριν από δέκα χρόνια.

μου 'λειψε
να είσαι απέναντι
και να παίζουμε "ποιος μένει ποιος φεύγει".
μου 'λειψε
να ανεβαίνω στην ταράτσα και να κάνω πως σκέφτομαι να πέσω
κι εσύ να κάνεις πως σκέφτεσαι τι να μου πεις.

έλεγες πως πρέπει να νιώθουμε το αόρατο χρέος μας
στο θάνατο
και να έχουμε εμπιστοσύνη στην αγάπη μονάχα
όταν δεν αγαπάμε.

μου έλειψε να γλεντάμε με μπύρες στο γκαράζ
και με ψέματα να κεντάμε τις ώρες.

άφηνες πάντα το φως αναμμένο. πειραχτήρι...
έπρεπε να σκαρφαλώνω στην κοιλιά του πατέρα μου
για να σε δω γυμνό.

έλεγες πως ο σωστός αυνανισμός είναι αυτός της ψυχής
κι ο χειρότερος, αυτός του μυαλού
[και μετά έχυνες στη παλάμη σου και με κυνηγούσες]