19.10.06

χτες βράδυ χτυπιόμουν στο κρεβάτι, στριφογύριζα,
χτυπιόμουν, ξεφυσούσα, έκλαιγα επειδή με έπιασε ξαφνικά
κι ήθελα να σ' είχα μπροστά μου, να σηκωνόμουν
στις μύτες των ποδιών και να περνούσα τα δάχτυλά μου
μέσ' απ' τα μαλλιά σου. και να 'λεγες μια λέξη. οποιαδήποτε.
να άκουγα τη φωνή σου.



3 Comments:

Blogger βλαχακι (το) said...

πληθωρικά:
χεστα κι' άστα.
μινιμαλιστικά:
βράστα.

20/10/06 01:53  
Blogger I have been here before said...

σαν διαδικασία προτιμώ την πρώτη...εμπεριέχει καθισιό [και
βαριέμαι να στέκομαι πάνω από μια κατσαρόλα...] i'll go with: πληθωρικά!

20/10/06 18:23  
Blogger βλαχακι (το) said...

χεχ...
μα δεν κάθονται όλοι =)

25/10/06 02:00  

Post a Comment

<< Home