26.11.06

η διασκευή του;..........θαρρώ πρόκειται για πλήρη αποδόμηση............η διασκευή του λες.............τραγουδάμε αλλιώς το ίδιο τραγούδι;........θα 'λεγα, με τον ίδιο τρόπο λέμε κάθε τραγούδι-πώς να μη μοιάσουν στο τέλος όλα...................κάτσε μπερδεύτηκα: τραγουδάμε εννοείς: αγαπάμε. τραγούδι εννοείς τι;

1 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Geia sou...
Einai ena poiima pou latrevw. Autos legetai Γιεβγένι Γιεφτουσένκο kai sto stelnw mono kai mono gia na zitisw sugnwmi an se tromaksa sto tilefwno.
Sugmwni loipon


Όταν το πρόσωπό σου
Εμφανίστηκε πάνω από την τσαλακωμένη μου ζωή
Στην αρχή ένοιωσα μόνο
Τη φτώχια αυτού που έχω.
Ύστερα το ιδιαίτερο φως του
Πάνω από δάση, από ποτάμια, από τη θάλασσα
Έγινε η αρχή μου μέσα σε έναν πολύχρωμο κόσμο
Όπου εγώ δεν είχα ακόμη κάνει τη δική μου αρχή.
Φοβάμαι τόσο πολύ, φοβάμαι τόσο πολύ,
Μήπως τελειώσει το απροσδόκητο ηλιοβασίλεμα,
Τις αποκαλύψεις
Και τα δάκρυα και το τέλος του ενθουσιασμού.
Δεν το πολεμάω, η αγάπη μου είναι αυτός ο φόβος.
Το τρέφω, εγώ που δεν μπορώ να θρέψω τίποτα,
Ο τσαπατσούλης φύλακας της αγάπης.
Ο φόβος με περιβάλλει από παντού.
Εχω συναίσθηση ότι τα λεπτά είναι λίγα
Και πως τα χρώματα στα μάτια μου θα εξαφανιστούν
Όταν θα δύει το πρόσωπό σου.

Αναμονή
Όταν η αγάπη μου θα έρθει
Θα απλώσει ορθάνοιχτα τα χέρια της
Και θα τα τυλίξει γύρω μου,
Θα καταλάβει τους φόβους μου,
Θα προσέξει τις αλλαγές μου.
Μέσα από το πυκνό σκοτάδι, από τα βάθη της νύχτας,
Χωρίς να σταματήσει για να βροντήξει την πόρτα του ταξί
Θα διασχίσει τρέχοντας το ερειπωμένο υπόστεγο
Φλεγόμενη από αγάπη και της αγάπης την ευτυχία,
Θα ανέβει στάζοντας τα σκαλιά, χωρίς να χτυπήσει,
Θα πάρει το πρόσωπό μου μέσα στα χέρια της
Και το παλτό της, όταν το ρίξει αφρόντιστα πάνω στην καρέκλα,
Θα γλιστρήσει στο πάτωμα σχηματίζοντας ένα γαλάζιο σωρό.

26/11/06 23:10  

Post a Comment

<< Home