<<Ρε συ, έχω αυτό το τατού στην πλάτη μου που λέει: αγάπη, κι όλοι με ρωτάνε ποια είναι η αγάπη - ξέρεις με υποννοoύμενο τύπου: γκομενίτσα; γκομενίτσα; Μα καλά ρε μαλάκα δε φαίνομαι; Αφού κάνω κρα είμαι αδερφή είμαι χύμα ποια αγάπη λες να είναι ρε ηλίθιο; Ο άλλος πάλι, ένα ζώον και γαμώ τα τεκνά που πάνω που θα γαμιόμασταν κοιτά το τατού και μου λέει: μα στα ελληνικά; γιατί δεν το έκανες στα αγγλικά; Από τη μία χάρηκα που κατάλαβε ότι δεν είμαι κανένας ξιπασμένος τάχα μου μπάι αλλά απ' την άλλη με έπιασε το...ξέρω 'γω; Εθνικιστικό θες να το πεις, πες το σκασίλα μου και του λέω: άμα σου γουστάρει άλλωστε σε λίγο θα κοιτώ εγώ τη δική σου πλάτη και τσαντίστηκε το άλλο τα μάζεψε κι έφυγε. ρε συ, με κάνει περισσότερο αδερφή που χτύπησα τη λέξη αγάπη στην πλάτη μου; Πειράζει που είμαι ένας ρομαντικός που γουστάρει να γαμάει ότι βρίσκει μπροστά του; ξενερώνουν ρε συ τα γκομενάκια με το τατού μου και να πεις ότι μπορώ να το "μαγειρέψω"... τι σκατά φτιάχνεις απ' την αγάπη; σκατολέξη είναι, δε γίνεται κάτι άλλο εκτός κι αν ζωγραφίσεις κάτι από πάνω αλλά κρίμα δεν είναι; Και σιγά πια το μεγάλο τατού! Ούτε που φαίνεται από μακριά! Όχι σαν κάτι μαντραχαλάδες που πάνε και τρυπάνε την ιστορία της ζωής τους και γίνονται κλαρωτοί - οκ φίλε πόνεσες λίγο παραπάνω απ' όσο εγώ ε και; εγώ γαμάω καλύτερα. Ίσως άμα πετάξω καμια φλόγα, τίποτα σπίθες να πετάγονται γύρω απ' τα γράμματα...τι σκεφτόμουν κι εγώ ο μαλάκας! Όχι πως το μετανιώνω, δεν ήμουν ούτε μεθυσμένος ούτε κάνα χαζόπαιδο. Φαντάρος ήμουν κι αυτό μου έλειπε, η αγάπη. Αλλά γενικώς τα τατού είναι ψιλομαλακία. Οκ αυτά είχα να πω, θενξ που με άκουσες, τα λέμε αύριο πάλι άμα δε γυρίσω πτώμα απ' τη δουλειά. Καληνύχτα Θεέ...>>