σημειώσεις στο μάθημα του κύριου Θ.Γ

σα μασημένη τροφή σφηνωμένη ανάμεσα στα ούλα και τα δόντια, πίσω-πίσω
κι ως τώρα που 'ναι βράδυ κανείς δεν έχει ενδιαφερθεί ν' ακούσει
σε λίγο θα βουρτσίσω τα δόντια μου καλά και θα το
φτύσω στο νιπτήρα καθώς θα ξεπλένω το στόμα μου

βαφτίζω απ' την αρχή τα σημεία μου

θα μάθω να παίζω και να νοσώ

κοίτα πώς φέγγει ο ακροβάτης σα θαύμα

μέχρι ν' ακούσεις τον ήχο που κάνουν τα σπλάχνα μου όταν πετούν

πέτρες πετούσαν στα σύννεφα, να φύγουν

πώς σου 'μοιαζαν οι πόρτες του ήσυχου σπιτιού
το πάτωμα πώς ταίριαζε με τ' αδειανό κρεβάτι
ξεχαστήκαμε

για λίγο
λίγες φορές κάθε μέρα
θυμάται πως πέρασαν μήνες από την πρώτη φορά που σ' είδε
- μήνες κι από την τελευταία.

συνέχεια σου ζητώ να πάψεις
και πάντα εσύ σωπαίνεις
μα δε σου ζήτησα αυτό
κι ούτε να έρθεις θέλω.
Τη βρύση, μόνο, νοσταλγώ, πώς άνοιγες.

Σήμερα είναι η σειρά μου να βάλω τα παπούτσια. Μα έχει βροχή.
Και θα τα φέρω πίσω λασπωμένα. Και τι τα νοιάζει η Κυριακή τα ντροπιασμένα πόδια.
Πάλι μαζί μου θα τα βάλει ο αδερφός μου.
Λες κι έφτιαξα εγώ τα σύννεφα, από άχτι που μου κληρώθηκε η μέρα αυτή, ξυπόλητος
να μη γυρνώ...

Ο έρωτας έχει δυο χέρια και τρία πόδια