δοκιμάζω...
κάνω ένα υπέροχο βήμα
και με την πλάτη νιώθω το χώρο
κι ο,τι συμβαίνει τριγύρω μου.
παίρνω μια υπέροχη ανάσα
και βάζω αέρα παντού.
στα μαλλιά μου, στα μάγουλα,
στο στήθος, στη μέση μου, στα δαχτυλάκια
των ποδιών
- δεν κοιτάζω τα πόδια μου ποτέ. ακόμα κι όταν είναι λυγισμένα, ακόμα κι όταν σέρνομαι
για να δοκιμάσω το πάτωμα, τα μάτια μου κρέμονται από το ταβάνι

αρθρώνω μια υπέροχη λέξη
και μετά τη διαλύω
την κάνω κραυγή , αλλά μια κραυγή που βγαίνει από το σώμα
γιατί το σώμα έχει ανάγκη να βγάλει αυτή την κραυγή
και με την κραυγή αυτή, σπρώχνω τα εμπόδια που υπάρχουν στο χώρο.
τα εμπόδια φυσικά δε φαίνονται. δεν είναι φυσικά εμπόδια.

οι ώμοι κρέμονται κι αυτοί από το ταβάνι.
σε λίγο και το στήθος μου
και τώρα πια δεν αποφασίζω πώς θα κινηθώ
μονάχα νιώθω. επιλέγω να νιώσω. επιλέγω.