3

-Νομίζω είμαι εθισμένος καπνιστής...
-Καπνίζεις 200 χρόνια, τώρα το κατάλαβες;
-Αν δεν καπνίσω σύντομα θα αρχίσω να κλαίω!
-Έχεις αντέξει περισσότερο...
-Τώρα όμως ήμουν προετοιμασμένος για ημίωρη πτήση. Αυτό που κάνουμε σβούρες και βλέπω κάτω το αεροδρόμιο είναι μαρτύριο. Ας πάμε να προσγειωθούμε αλλού! Ας κάνουν κλήρωση να καπνίσουν 5 άτομα!
-Κι αν δεν κληρωθείς;
-Είμαι τυχερός άνθρωπος.
-Από πού το έχεις συμπεράνει; Έναν ευτυχισμένο άνθρωπο συνάντησες σήμερα και δες τον τώρα πώς είναι...
-Βρήκα εσένα κάποτε όμως...
-Ναι, εμένα σου πήρε μερικά χρόνια να με καταστρέψεις...
-Μαλάκα.
-Είσαι τυχερός για εσένα. Για τους άλλους είσαι σκέτο μαύρο σύννεφο.
-Σταμάτα! Δεν είμαι! Το ξέρεις ότι με πληγώνει να με λες γκαντέμη...
-Μωρό μου έπρεπε να είχαμε προσγειωθεί εδώ και ένα τέταρτο.
-Και φταίω εγώ; Όλοι εδώ μέσα έχουν το κοκκαλάκι της νυχτερίδας δηλαδή;
-Το αγόρι σου...
-Τι;
-Κλαίει.
-Όχι έχει συνάχι.
-Μπα;
-Τα χαρτομάντηλα; Τα πράσινα;
-Α ναι...
-Εκτός κι αν κλαίει...είδες τα μάτια του;
-Όχι. Απλώς ρουφάει τη μύτη του συνέχεια. Σίχαμα.
-Και τι να κάνει; Μπορεί να του τελείωσαν.
-Μπορεί να σου έδωσε το τελευταίο γκαντέμη.
-Κόφτο!
-Σκεφτόμουν...αν πεθάνουμε...είναι ωραίο που είμαστε μαζί δεν είναι;
-Αρκεί να μην επιβιώσει ο ένας.
-Ναι θα ήταν φρικτό. Όχι τίποτα άλλο, κάνεις τα καλύτερα τσιμπούκια.
-Πάνε τα 20 δευτερόλεπτα τρυφερότητας... Κι άλλωστε μαλάκα, μπορεί να πεθάνεις εσύ!
-Μη φωνάζεις θα πανικοβληθεί ο κόσμος.
-Πλάκα θα είχε.
-Τι θα έκανες...αν ο πιλότος μας ανακοίνωνε ότι...τελοσπάντων...δεν...και ότι πρέπει να-
-Θα σε φιλούσα, θα σου έκοβα με τα δόντια τη γλώσσα και θα την κατάπινα.
-Δε θα μιλούσες στο αγόρι;
-Είσαι τρελός...
-Ενώ εσύ που θα μου ξερίζωνες τη γλώσσα...
-Σ' αγαπάω. Η γλώσσα σου μου ανήκει. Δε δέχομαι να πεθάνω χωρίς αυτή.
-Κι εγώ;
-Εσύ δε θα πεθάνεις.
-Γιατί;
-Απαγορεύεται.
-Και θα μείνω χωρίς γλώσσα;
-Θα την έχω εγώ. Θεέ μου ας πέσουμε σε στεριά να βρουν τα πτώματα. Όχι στο βυθό...
-Ξέρεις...
-Τι;
-Αυτό που είπες.
-Ναι.
-Με συγκίνησε. Με αγαπάς.
-Κι εσύ μ' αγαπάς.