4 . 12 . 06

ΑΜΟΝΤΑΡΙΣΤΟ

βρώμικο φως μ' αρρωσταίνει κι είμαι
φτυστός εγώ - συμβαίνει συχνά, μου το
περιγράφουν

Με προειδοποίησε η νύχτα. Φώναζε στ' αυτιά μου
μα είχα τη γλώσσα σου εκεί
και παντού.
Στους δακρυσμένους ρυθμούς σχεδόν τυφλός,
ανώμαλος, απαίσιος σε ορέχτηκα.
Στο μεσαίο σκαλί κρυμμένος παρατηρούσα
- ασυγκράτητος -
πόδια, γόνατα, μεταλλαγμένες κάλτσες, εμάς.

Θα καταπιώ το πέος μου όταν θα είναι στεγνό
ν' απλωθούν ομοιόμορφα οι λεκέδες στο σώμα μου.
Κατουρώ θεσπέσιο φόρεμα
Βάφομαι με το πύον απ' τα σπυριά στον κώλο σου.
Μαδάω τις τρίχες απ' το στήθος σου - βλεφαρίδες.

Φυτρώνουν καινούρια μαλλιά στο βιδωμένο
κεφάλι μου - ο θυμός του. Τ' ακριβά λόγια, ο πόνος του.

Μας βλέπει. Με το σαγόνι πεσμένο στα μπούτια.
Ποζάρουμε σαν τρελές δικαιολογίες - αμετανόητοι...