ΤΙ ΕΜΑΘΑ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ

δε μου αρέσει ο σβέρκος μου

αποφεύγω κάθε ευθύνη

φοβάμαι το ξύλο και τον πόλεμο

δεν έχω κοινωνικές ευαισθησίες

δεν κλείνω τα μάτια μπροστά στην αλήθεια - κοιτώ αλλού

δεν ολοκληρώνω παρά μόνο σκέψεις

το πέος μου δεν είναι και τόσο χάλια

ο ντεκαφεϊνέ με πείθει

όσο μικρότερο το ποσό, τόσο πιο σπάταλος γίνομαι

μου αρέσουν τα δώρα - αλλά προτιμώ να πεθάνω απ΄το να δείξω συγκίνηση

δεν έχω στυλ

τραγουδώ υπέροχα μα δεν με ενδιαφέρει

αναβάλλω

δεν απολαμβάνω να έχω δίκιο

απολαμβάνω να αποδεικνύεται αργότερα

μετράει η προσπάθεια μόνο όταν δε φτάνω σε αποτέλεσμα

το ότι είμαι αδερφή είναι ένα από τα λίγα ΜΗ σχετικά πράγματα σε εμένα

θα έκανα τα πάντα

απλώς ΘΑ τα έκανα...

ζηλεύω

πολύ

η επιβεβαίωση με πανικοβάλλει - για δέκα λεπτά

έχω ωραία πόδια [ok, το ήξερα και πέρυσι αυτό]

αν ήμουν πλούσιος θα ήμουν νεκρός

γίνομαι ανήθικος όταν καυλώνω

με καυλώνει ο έρωτας

έχω κρίνει βιαστικά ανθρώπους

καλά έκανα

καλά έκαναν κι εκείνοι

"...δεν ανοίγεσαι..."

δεν ανοίγομαι - φαίνομαι