25.1.07

Τα κορίτσια μπήκαν βιαστικά σ' ένα ταξί, όταν φτάσαμε στην Πειραιώς.
Άρχισα να ανεβαίνω προς το σπίτι.
Η κουτσή σκυλίτσα, όπως πάντα, τέντωσε τ' αυτιά της όταν πέρασα μπροστά από το χαρτόκουτό της.
Πέρασα κάτω από τη γέφυρα.
Δεν ένιωθα μουδιασμένος. Ίσως λίγο μπλοκαρισμένος. Μια χαρά.
Λογικό να ήμουν κάπως μετά από παράσταση.
Σχεδόν πάντα έχω αυτό το συναίσθημα μετά από μια καλή παράσταση.
Δεν ξέρω αν είμαι ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος, χαρούμενος ή στενοχωρημένος, αν μου άρεσε ή αν με εντυπωσίασε ό,τι κι αν ήταν αυτό που είδα.
Δεν ξέρω αν θέλω να μείνω μόνος ή να τρέξω να συναντήσω έναν άνθρωπο, όπου κι αν είναι αυτός, όποιος κι αν είναι.
Πέρασα μπροστά από το μαγαζί του θείου που σήμαινε πως σε δύο τετράγωνα έφτανα σπίτι. Ανυπομονούσα να μπω μέσα.
Μου έχει τύχει στο παρελθόν να κλαίω την ώρα που περπατάω κι έτσι ήξερα πως ήταν κάτι που έπρεπε να αποφύγω με κάθε τρόπο.
Πόσο μάλλον σε μια τέτοια ανηφόρα.
Άσε που δεν είχα ιδέα για ποιο λόγο τα ρημαδο-δάκρυα έσπρωχναν το βλέμμα μου παλμικά. Ίσως να μου περνούσε σε μερικά δευτερόλεπτα.
Σκέφτηκα το παλικάρι -νομίζω τελείωσε πέρυσι την ίδια σχολή- τον Λευτέρη, που έπαιζε τον τύπο με τα τρικ.
Τι όμορφος...τι όμορφος...
Προσπέρασα την είσοδο της πολυκατοικίας και πέρασα απέναντι.
Να χρεωθώ τσιγάρα, κόκα-κόλα, φουντούνια και μια σοκολάτα στο ψιλικατζίδικο.
Ήξερα πως τη στιγμή που θα άνοιγα το στόμα μου για να πω "γράψ'τα" θα συνέβαινε.
Μα δεν είχα όρεξη για νοήματα.
Πήρα τη σακούλα και ρούφηξα τη μύτη μου για καληνύχτα.
Με το κλειδί στο χέρι, έτοιμο, σαν όπλο, διέσχισα πάλι το δρόμο.
Στάθηκα μπροστά στο τζάμι της εισόδου.
Αφού θα τα έμπηγα, ας τα έμπηγα έξω. Όχι μέσα. Δε θέλω πια να κλαίω μέσα στο σπίτι.
Γιατί με βλέπει το σπίτι και δεν μπορεί να μου μιλήσει, να μου πει κάτι.
Κι ακόμη κι αν μπορούσε, απόψε δε θα είχα εγώ τι να του πω.
Δεν κράτησε πολύ. Ντράπηκα τους πρώτους περαστικούς και χώθηκα μέσα στην πολυκατοικία. Δεν έχω βγάλει το μπουφάν μου.
Έχει λίγο από το κρύο της βραδιάς και μου αρέσει.
Γέμισα το στόμα μου με φουντούνια ώσπου ξεχύλησε κι άρχισα να μασουλώ.
Το έκανα δύο φορές. Τρεις.
Ήπια μονορούφι την κόκα κόλα και ρεύτηκα. Τσιγάρο.




OTHER SIDE, στις Ροές

1 Comments:

Blogger les_boi said...

σε νιώθω μικρό μου πόρνυ(ξέρω το έκλεψα αυτο αλλα μ'αρεσε πολυ) , πραγματικά σε νιώθω , πολλά φωτεινά φιλιά και σε σένα ;-)

26/1/07 02:39  

Post a Comment

<< Home