έκανα μια μικρουλούτσικη έρευνα στη σχολή μου [χτες, που πήγα, όχι σήμερα που δεν πήγα] .
μιλούσαμε για τα χρώματα, αλλά με έναν πολύ σοβαρό τρόπο, καμία σχέση με τις κουβέντες που κάναμε στο νηπιαγωγείο. όχι πως τις θυμάμαι κιόλας εκείνες τις κουβέντες αλλά τι σκατούλια... δε θα μιλούσαμε για τα χρώματα;
[το μόνο που θυμάμαι από το νηπιαγωγείο είναι τότε που πήγαινα πρώτη δημοτικού και με έπιασε η κοιλιά μου και πήγα στην τουαλέτα του νηπιαγωγείου που βρισκόταν εκεί κοντά στην ίδια αυλή, γιατί οι τουαλέτες του δημοτικού ήταν απο αυτές που είναι μια τρύπα στο πάτωμα και καθόλου δεν μου άρεσαν ενώ στο νηπιαγωγείο εκεί κοντά είχαν κανονικές -μινιατούρες βέβαια γιατί ήταν για τα μικροσκοπικά, λιλιπούστεια παιδάκια, αλλά χίλιες φορές τις προτιμούσα από τις άλλες που γλιστράς και πέφτεις ένας θεός ξέρει πάνω σε τι...]
που λες...μιλούσαμε για τα χρώματα και τι συμβολίζουν και μπλα μπλα μπλααααααααα.... κι άρχισα να ψιθυρίζω στους αγαπημένους και στους μη αγαπημένους συμμαθητές μου την εξής ερώτηση: εεεε...πσσσσς...τι χρώμα θα έβαζες στην κάθε μέρα;
και όλοι μα ΟΛΟΙ απίστευτο είπαν ακριβώς το ίδιο [ίσως η Απύθμενη Χαβούζα να έλεγε κάτι διαφορετικό γιατί θέλει πάντα να ξεχωρίζει αλλά δεν τη ρώτησα γιατί μου τη σπάνε τα μαλλιά της] :

δευτέρα
τρίτη
τετάρτη
πέμπτη
παρασκευή