ΜΙΑ ΚΟΥΚΛΑ "απόλα"

Τα μάτια μου είναι σαν τα μάτια εκείνων των κουκλομωρών που τα βλέφαρά τους ανοιγοκλείνουν μόνον όταν τα ταρακουνΕΙΣ συθέμελα και στο τσακ προλαβαίνεις να δεις το πλαστικό γυαλιστερό μάτι που φυσικά δεν είναι καφέ - εμένα είναι ακόμα ευτυχώς.

Τα άκρα μου είναι σαν τις μαριονέτας, σκληρά γεμάτα άχρηστες κλειδώσεις γιατί νιώθω τις φλέβες μου σαν σκοινιά κολλημένα μέσα μου

Τα χείλη μου είναι σαν εκείνων των παιχνιδιών που ούτε να τα αγκαλιάσεις μπορείς, ούτε να κοιμηθείς μαζί τους γιατί είναι γεμάτα κουμπάκια και κουτάκια για τις μπαταρίες και όλα πατιούνται από μόνα τους και βγαίνει ένας ήχος που ουδεμία σχέση έχει με την κίνηση του στόματος και λένε όλο το ίδιο όλο το ίδιο όλο το ίδιο όλο το ίδιο όλο το ίδιο -ακόμα κι όταν χαλάνε και το ίδιο ακούγεται κάπως διαφορετικά δεν αποκτούν κανένα ενδιαφέρον είναι χαλασμένα πια.

Φυσικά δεν έχω πέος. Ούτε πρωκτό.

Και μέσα μου έχω βαμβάκι.