λίγα πράγματα θυμάμαι απ' το σχολείο.
κι όσα θυμάμαι δεν μπορώ να τα
τοποθετήσω σε κουτιά χρόνου, σε σχολικές χρονιές.

θυμάμαι την πρώτη μου αποβολή.
Τραγουδούσα την ώρα της Βιολογίας.
Επειδή δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς.

θυμάμαι την πρώτη μου και μοναδική, ίσως, μαθητική σκανταλιά.
Πέταξα με δύναμη μια κιμωλία στον πίνακα
την ώρα που η καθηγήτρια έγραφε κάτι και παραλίγο
να την πετύχω στο κεφάλι. Κανείς δε με μαρτύρησε.
Στον υποδιευθυντή πήγα μόνος μου και είπα την αλήθεια.
Χαμογέλασε και μου είπε να το ξεχάσω.

θυμάμαι την Έμμα που με πέτυχε να καπνίζω στις τουαλέτες
την περίοδο των καταλήψεων. Απογοητεύτηκε.
Όλη την υπόλοιπη εβδομάδα καπνίζαμε μαζί.

θυμάμαι τον Ψιτ να έρχεται και να με μαζεύει από το σχολείο.
Με περίμενε πάντα στο στενό πίσω από το παρκάκι.
Όποτε πλησιάζα το αυτοκίνητο τον έβλεπα που γελούσε
πίσω από το παρμπρίζ με το περπάτημά μου.
Τον φιλούσα πριν προλάβει να με κοροϊδέψει.

θυμάμαι το πρωινό που έφτασα στο σχολείο και βρήκα
γραμμένο σε έναν τοίχο, με τεράστια, μαύρα,
κακιασμένα γράμματα πως ήμουν πούστης.
Θυμάμαι τον Ανθιμήδη, τον θρησκευτικό, που έστειλε
δυο συμμαθητές μου να πάρουν μπογιά και να το σβήσουν.
Του είπα: Αφήστε το, δεν έχω ξαναδεί το όνομά μου γραμμένο σε τοίχο.

θυμάμαι την τάφρο όπου πηγαίναμε και διαβάζαμε στις εξετάσεις.

θυμάμαι τις βόλτες που κάναμε κρυφά, με τον Τζίμη,
με το μηχανάκι του πατέρα μου, πολύ αργά το βράδυ.
Μόλις άνοιγε ο φούρνος δίπλα στη θάλασσα, παίρναμε τυρόπιτες
και τις τρώγαμε δίπλα σε ένα ξωκλήσσι στη Φιλέρημο.

θυμάμαι το είκοσι που πήρα μια φορά στην Ιστορία.

την ΕΞΟΔΟ, την πρώτη μου παράσταση.

τα τραγούδια που λέγαμε με τη Βιολέτα στις πρόβες
για κάθε σχολική γιορτή. Στο τέλος την άφηνα μόνη της
γιατί ντρεπόμουν να τραγουδήσω μπροστά σε κόσμο.

τον Ψιτ να επιστρέφει μετά από ένα χρόνο
και να με περιμένει αυτή τη φορά έξω ακριβώς από το σχολείο
κι εγώ να κλαίω σαν χαζό και να γελάω ταυτόχρονα
γιατί είχε γίνει κούκλος και του πήγαινε τόσο το γυμνασμένο σώμα.

θυμάμαι να βρέχει.