16.2.07

ανακατεμμένη νύχτα

Ο δίωρος μεσονύχτιος ύπνος μου
ίσως επειδή λίγη ευτυχία
είναι αυτό που χρειάζεται ο νους
Το σώμα όχι και τόσο. Η ευτυχία κουράζει το σώμα.
Πόσο θα 'θελε , όμως, το μυαλό μου [και όχι εγώ
για το μυαλό μου] τη μίμηση όλων εκείνων των χαμόγελων
όποτε κάποιος υπήρχε εκεί κοντά
για να αγαπήσει.

Καταντά η σκέψη
παραδοσιακή. Όλα προκύπτουν
Ακόμη κι οι επιλογές.
Τι περιέργο... Λέω "προκύπτουν" και φαντάζομαι
ένα σαγηνευτικό καρπό να πέφτει από ένα δέντρο.
Δεν είναι όμως έτσι.

Κι όταν ο καρπός κάνει κρακ
κι όταν δεν κάνει
Όταν κατρακυλάει σε μια πλαγιά ή
σε μια κατηφόρα πάν' απ' τ' απόβλητα
ή
δίπλα στο ποτάμι
δεν είναι έτσι.

Κάποτε δεν με τρόμαζαν τα δάση
Γιατί ζούσα δίπλα σε τόσα
Τώρα τα βλέπω πια μόνο σε ταινίες τρόμου.
Έχω καιρό να μυρίσω ένα δάσος
Ευτυχώς υπάρχουν φαρμακεία

Πρέπει να κόψω τις βιταμίνες
που αρχίζουν από σίγμα:
Συνθήκη, Συνθήκη και Συνθήκη
Γιατί, αν η αγάπη είναι ασθένεια
το παιδί μέσα μου κλαίει. [ το 'μαθα, όμως,
να πηγαίνει μπροστά και να ξεμπερδεύει ]

Περίεργο... Λέω "το παιδί μέσα μου"
και νιώθω είκοσι δύο χρόνων
Σκέφτομαι "το παιδί έξω μου"
και νιώθω το ίδιο
Ίσως ζω την σπάνια αυτή στιγμή
στη ζωή ένος άντρα κατά την οποία
το παιδί μέσα και το παιδί έξω
είναι απλώς μέτρα σύγκρισης της αλήθειας.
Φαντάζομαι θα διαρκεί τόσο
όσο μας παίρνει ν' αλλάξουμε πλευρό.

Στο κάτω-κάτω... οι ομόκεντροι κύκλοι
μπορούν να ανοίξουν ταυτόχρονα
και να γίνουν δύο παράλληλες ευθείες.

Κάποιες ζωές, απλώς δεν τέμνονται



ΛΙΝΚ

0 Comments:

Post a Comment

<< Home