τεντώνομαιτυλίγομαιτεντώνομαιτυλίγομαι

ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗ
ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΟΚΚΙΝΟ
ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΚΟΚΚΙΝΟ
και κρατώντας την αναπνοή μου διασχίζω το δρόμο
μπαίνω στην πολυκατοικία ξεκλειδώνω την πόρτα ανοίγω την πόρτα κλείνω την πόρτα κλειδώνω την πόρτα
και μένω εκεί, πίσω απ' την πόρτα
γλιστράω στο πάτωμα και μένω εκεί, στο πάτωμα
σέρνομαι ως το δωμάτιο και μένω εκεί, στο κρεβάτι
τεντώνομαι-τυλίγομαι τεντώνομαι-τυλίγομαι
και μέχρι να σταματήσει το CD να παίζει έχω αποκοιμηθεί
καταπίνοντας αργά τις σκέψεις μου
και δε φοβάμαι τι θα ονειρευτώ
έχω κλείσει τα παράθυρα, έχω σβήσει το φως κι ακούω τους παλμούς της καρδιάς μου
κι εκείνους που ΘΕΛΟΥΝ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΟΥ και το ρολόι στον τοίχο
και το φανάρι γίνεται πράσινο
μπορώ επιτέλους να διασχίσω το δρόμο
δεν κινδυνεύω

αίσχος; όχι αίσχος... αίσιο... απαίσιο... απέναντι

αχ τι καλά... αυτό θα κάνω κάθε φορά που θα βαριέμαι να γράφω, ή να αντιγράφω:
θα σε αναγκάζω να με κατεβάζεις και να με ακούς και για να σου κάνω τη ζωή δύσκολη,
θα προσπαθώ, κάθε ηχογράφηση, να είναι χειρότερης ποιότητας από την προηγούμενη.

ΛΙΝΚ