ΔΑΣΚΑΛΑ

σκάλες
θα ανεβαίνω μια ζωή
και δέκα άλλες
μες στη βοή
ξένων υδάτων
απαλλαγμένη απ' την αξία
των δικών τους χρημάτων
θα πληρώνω με βία
θα αγαπώ με τα χείλη

θα μιλώ με ευχές
ημιτελείς
θα μοιράζω το χτες
στους επιμελείς

δε θα μου μείνουν φίλοι
παρά μόνο σιωπές

συναρμολογούμενες
δανεικές ντροπές
από σκιές προηγούμενες

ούτε μικρά νωπά χνάρια
από λιοντάρια
κι από καταιγίδες

με μάτια άδεια απ' όσα είδες
θα σε βρω στη στιγμή
που θα κλάψει ο χρόνος

θα χορεύεις μόνος
στα βράχια