22.2.07

-κλαίτε;

-όχι πώς σας ήρθε αυτή η ιδέα;


-δεν ξέρω...επειδή κλαίτε...


-θα σας απαντήσω αν μου απαντήσετε κι εσείς


-σε τι;


-κλαίτε;


-όχι.


-ποτέ;


-όχι ποτέ...αλλά σπανίως... τώρα δεν κλαίω. Ενώ εσείς...


-κι εγώ σπανίως.


-γιατί κλαίτε;


-δε θυμάμαι... κλαίω τόσες ώρες... μ' αγαπάτε;


-την αλήθεια;


-όχι! πως σας πέρασε απ' το μυαλό...


-σας αγαπώ.


-θα με αγαπούσατε ποτέ στον ενικό;


-αν σας ήξερα καλά.


-θα ενδιαφερόσασταν να με μάθετε;


-με τρομάζουν οι άνθρωποι που κλαίνε.


-δεν κλαίω συχνά.


-όταν κλαίτε όμως, κλαίτε για ώρες.


-αν σας έλεγα ότι δεν έχω κανέναν στον κόσμο κι ότι το μόνο που θέλω είναι να πάω για καφέ σε ένα μέρος γεμάτο όμορφα αγόρια, με το δικό μου όμορφο αγόρι για να το παρατήσω και να φύγω με έναν ξένο;


-θα σας έλεγα ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα επιθυμούσαν κάτι τέτοιο. αλλά εγώ δεν είμαι όμορφος.


-είστε.


-αν σας έλεγα ότι σας ξέρω κι ότι κλαίτε για μένα επειδή εγώ σας πλήγωσα;


-σας ξέρω κι εγώ;


-όχι. μόνο εγώ σας ξέρω.


-και γιατί με πληγώσατε;


-δεν το ήθελα. μερικές φορές...συμβαίνει.


-όπως το κλάμα.


-ναι.

0 Comments:

Post a Comment

<< Home