12.2.07

Τι τυχερή που είσαι Λάουρα!

Έλαβα το γράμμα σου χτες! Σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου και για τη ζωγραφιά. Ακόμη ζωγραφίζεις σαν εξάχρονο, βλέπω... Υποθέτω πως σου είχαν τελειώσει οι ξυλομπογιές και γι' αυτό χρησιμοποιήσες το μολύβι για τα μάτια. Χάθηκε ο κόσμος να πιάσεις και κάποιο από τα χιλιάδες κόκκινα κραγιόν σου; Αυτό που μου θύμιζε τη γιαγιά μου, το αγαπημένο μου, που έλεγες ότι το φορούσες μόνο στις εκδικήσεις σου... Δεν ξέρω τι σκεφτόσουν, αν σκεφτόσουν εμένα, αν έχεις μια μυστηριώδη επαφή με το κρανίο μου από εκεί όπου βρίσκεσαι, πάντως πέτυχες διάνα. Όταν κλείνω τα μάτια, τον τελευταίο καιρό, ακόμη και για δευτερόλεπτα, έτσι βλέπω τον κόσμο. Θα μου πεις έτσι τον έβλεπα πάντα. Ναι.

Δεν είχα από αυτό το μπλε πραγματάκι κι έτσι μάσησα δυο τσίχλες και την κόλλησα αμέσως στον τοίχο μου. Ταιριάζει μαγικά στο μπουρδελάκι μου. Σαν να υπήρχε πάντα.


Οι ευχές σου μόνο, δεν ταιριάζουν σε αυτό το σπίτι. Πάντα μου έκανε εντύπωση, Λάουρα, που ενώ τα λόγια σου ήταν τόσο χρωματιστά, η ζωή σου τόσο παρακμιακά και υπέροχα λαμπερή, οι σκέψεις σου χάνονταν στους πιο σκατιάρηδες βούρκους. Ξέρω πως κάθε φορά που μου λες μια εκτυφλωτική κουβέντα, κάθε φορά που τα χείλη σου ξερνούν καλοσύνη, εσύ μέσα σου είσαι ένα τσουκάλι στο οποίο βράζει το πιο μαύρο σκατό.

Παρατήρησα επίσης πως άλλαξε ο γραφικός σου χαρακτήρας. Το μόνο που μπορώ να υποθέσω είναι ότι έφαγες πολύ ξύλο πάλι και σακατεύτηκε το δεξί σου χέρι, οπότε αναγκάστηκες να γράψεις με το αριστερό. Και σίγουρα ήθελες να το καταλάβω. Σαν κώδικας. Σαν να ήταν κάποιος εκεί και να σου έλεγε να μου γράψεις τόσα ψέματα μα εσύ ήξερες πως θα καταλάβαινα αμέσως ότι κάτι δεν πάει καλά. Ελπίζω να μην περιμένεις να κινήσω γη και ουρανό για να σε βοηθήσω. Κανένα από τα δύο δεν κινείται στην κίτρινη χώρα των θαυμάτων μας κι επιπλέον, είμαι βαριά άρρωστος - δεν μπορώ να κινήσω τον αυχένα μου, πόσο μάλλον το υπόλοιπο σώμα μου, τη ζωή μου, τη δική σου, το σύμπαν.

Όχι δεν έκοψα το τσιγάρο. Δεν έκοψα καμία συνήθειά μου. Ούτε καν τις καλές. Με συνεπαίρνουν. Εύχομαι κι εσύ να παθαίνεις το ίδιο και να μην κάνεις κάποια τρέλα κι αρχίσεις να τρως σαλάτες, να πίνεις χυμούς και να ψάχνεις την αγάπη. Το καλό που σου θέλω, Λάουρα, μη βρεις την αγάπη! Είναι κάτι τόσο μεγάλο που πρέπει να το μοιραστείς με τόσους πολλούς, δε μένει τίποτα για εσένα - θα αρρωστήσεις, είμαι σίγουρος...

Εσύ, τώρα, θα περιμένεις να απαντήσω σε όλες τις ερωτήσεις σου. Δε θα το κάνω. Όχι όσο δεν μου λες την αλήθεια που ξέρω. Έτσι δεν πάει; Σου δείχνω το πουλί μου για να μου δείξεις το μουνί σου... Δείξε μου το μουνί σου, Λάουρα κι εγώ θα σου πω ό,τι σκατά γουστάρεις να μάθεις για εμένα.

Την επόμενη φορά στείλε μου μια φωτογραφία σου τσαλακωμένη, σκισμένη, μουτζουρωμένη από πάνω με τη μάσκαρά σου.

Μην προσέχεις, Ζήσε,


π.

0 Comments:

Post a Comment

<< Home