15.3.07
10.3.07
θα ζωγραφίζω τα γράμματα
ανάποδα, στις πατούσες μου
κι όπου πατώ θα με διαβάζεις
μόνο έτσι τώρα πια
γεια σου και
σ' ευχαριστώ
Porn
ανάποδα, στις πατούσες μου
κι όπου πατώ θα με διαβάζεις
μόνο έτσι τώρα πια
γεια σου και
σ' ευχαριστώ
Porn
9.3.07
8.3.07
απόψε
άλλα αστέρια θα σβήσουν μακριά
κι άλλα θα δούμε να σβήνουν
όπως συμβαίνει κάθε βράδυ
απόψε
θα φορέσω το σύμπαν μου
χωρίς κοσμήματα
φοβήθηκα πολύ τους κακούς στα παραμύθια
ποτέ όμως τις μάγισσες
γιατί δεν είχαν επιλογή
απόψε δυο λέξεις
αλλάζουν
κι ενώ μπαίνει η μία στα ρούχα της άλλης,
εκεί που έμοιαζαν τόσο,
τώρα διαφέρουν
τις είδα για λίγο γυμνές
και ντράπηκα
και μου σηκώθηκε λίγο
προτιμώ να θυμάμαι λέξεις
παρά να μαθαίνω καινούριες
απόψε θα φορέσω το σύμπαν μου
και θα πάρω αγκαλιά το χουζούρικο μωρό μου
θα του κάνω παράπονα τώρα που προλαβαίνω
κι ας μην έχω το δικαίωμα
κάποιες θάλασσες θέλω απλώς να τις βλέπω
και σ' άλλες θέλω να βουτήξω
άντε άντε! your file is available for download...άλλα αστέρια θα σβήσουν μακριά
κι άλλα θα δούμε να σβήνουν
όπως συμβαίνει κάθε βράδυ
απόψε
θα φορέσω το σύμπαν μου
χωρίς κοσμήματα
φοβήθηκα πολύ τους κακούς στα παραμύθια
ποτέ όμως τις μάγισσες
γιατί δεν είχαν επιλογή
απόψε δυο λέξεις
αλλάζουν
κι ενώ μπαίνει η μία στα ρούχα της άλλης,
εκεί που έμοιαζαν τόσο,
τώρα διαφέρουν
τις είδα για λίγο γυμνές
και ντράπηκα
και μου σηκώθηκε λίγο
προτιμώ να θυμάμαι λέξεις
παρά να μαθαίνω καινούριες
απόψε θα φορέσω το σύμπαν μου
και θα πάρω αγκαλιά το χουζούρικο μωρό μου
θα του κάνω παράπονα τώρα που προλαβαίνω
κι ας μην έχω το δικαίωμα
κάποιες θάλασσες θέλω απλώς να τις βλέπω
και σ' άλλες θέλω να βουτήξω
ο έρωτας είναι ΤΡΟΠΟΣ ζωής ή ανθρώπινη ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ;
ξέρω ξέρω... love is porn... αλλά εκτός από αυτό;
κι είχες μιΑ σκασίλα...
κάποιος αναγνώστης του μπλογκιού μου - σκέτος αναγνώστης - με έκανε αντ στο εμεσεν αυτεπάγγελτα κι άρχισε να μου μιλάει. [αυτό έγινε πριν πολλές πολλές μέρες.] για κάποιον περίεργο λόγο εγώ ήμουν μες στην ξινίλα ενώ ο αναγνώστης προσπαθούσε με πολύ γλυκό τρόπο να μου αποσπάσει μερικές λέξεις. απαντούσα μονολεκτικά λες και συμπλήρωνα τεστ του κοσμοπόλιταν στο κομμωτήριο και με ενοχλούσε το διαστημικό κράνος που ψήνει την ντεκαπάζ.
το κατάλαβε και με ρώτησε αν ήμουν κουρασμένος. είπα ναι και συνέχισα να απαντώ στις ερωτήσεις του. ρώταγε με λύσσα και ορμή. μετά από ώρα δεν άντεξε και μου είπε:
ela kane mou ki esy kamia erotisi. de theleis na matheis kati gia mena?
και τον ρώτησα
olin aytin tin ora pou milame, ti exeis katalavei gia mena?
για ώρα έβλεπα κάτω στο παραθυράκι το μήνυμα apaytoulis is typing a message...
αλλά δεν ερχόταν απάντηση. δεν ήξερα τι να περιμένω. πράγμα σύνηθες. αλλά αγχώθηκα εκείνη τη στιγμή. πρώτον γιατί δεν είχα όρεξη να διαβάσω κάποιο υπερμέγεθες ψυχογράφημα και δεύτερον γιατί δεν είχα καμία μα καμία όρεξη να ανακαλύψω κάτι για 'μένα εκείνη τη στιγμή.
είχα ήδη ανοίξει τον creator μου όταν πορτοκάλιασε το τετοιάκι στο πλάι [τα έχω στο πλάι αυτά] της οθόνης. θα τα έκανα κοπιπέηστ αλλά τα φατσάκια κι όλα τα άλλα χαζοχαρούμενα και έλεος και περισσότερο από εκνευριστικά φατσουλίνια και λοιπά σχεδιάκια βγαίνουν αλλοκότως εδώ.
loipon
exw katalavei, h mallon exo ypopsiastei gia sena,
apo osa les ki apo osa grafeis sto blog sou
oti eisai
monaxopaidi
oti pasxeis apo kapoia astheneia kai isos pethaineis
oti kaneis kataxriseis kai den prosexeis
oti erotevesai eykola
oti exeis kapoio katapiesmeno oneiro
oti exeis megalo poutso
tora pou to ksanaskeftomai
mallon exeis aderfia
mporei kai polla
alla eisai o agapimenos gios h o mikroteros kati tetoio
xm
exo katalavei oti de diavazeis alla kapote diavazes poly
genika variesai ligo
mallon kapnizeis poly alla den mporo na apofasisw an kapnizeis kati se afiltro camel h prince h kati se pio thyliprepes opos davidof h cartier
genika den exo katalavei an eisai apisteyta skliros h apisteyta tryferos ki eyaisthitos
mmm
ayta
πόσο με εκνεύρισε όταν μου ζήτησε επαληθεύσεις και διαψεύσεις.... πατούσα άσχετα κουμπάκια στο πληκτρολόγιο για ώρα, έτσι για να τον τσαντίσω που κι εκείνος πριν με είχε και περίμενα, πατούσα ξεπατούσα πατούσα ξεπατούσα και στο τέλος του είπα
bariemai ligo tora [ ara sto ena sou apantw. ta ypoloipa alli fora ]
ακολούθησαν μερικά φατσουλίνια κατηγορίας : καληνύχτα, νυσταζωπώςνυσταζω, αντε να κλείνουμε σιγά-σιγά, τον έκανα μπλοκ και έπεσα για ύπνο.
το μόνο πράγμα απ' όλα όσα μου είπε, το μόνο που με έβαλε σε σκέψεις ήταν εκείνο με τα θηλυπρεπή davidoff... σήμερα όμως με έπιασε ένα κατιτίς και κοίταξα όλα τα ποστ μου όλα όλα όλα [ίσως επειδή το σάββατο κλείνει ένας χρόνος από την πρώτη φορά] και τον θυμήθηκα τον απαυτούλη αναγνώστη. θα τον κάνω ανμπλοκ άμα τον πετύχω στον εμεσέ, να του γεμίσω την οθόνη φατσουλάκια και φατσουλίνια έτσι γιατί μου την έσπασε. ώχου.
το κατάλαβε και με ρώτησε αν ήμουν κουρασμένος. είπα ναι και συνέχισα να απαντώ στις ερωτήσεις του. ρώταγε με λύσσα και ορμή. μετά από ώρα δεν άντεξε και μου είπε:
ela kane mou ki esy kamia erotisi. de theleis na matheis kati gia mena?
και τον ρώτησα
olin aytin tin ora pou milame, ti exeis katalavei gia mena?
για ώρα έβλεπα κάτω στο παραθυράκι το μήνυμα apaytoulis is typing a message...
αλλά δεν ερχόταν απάντηση. δεν ήξερα τι να περιμένω. πράγμα σύνηθες. αλλά αγχώθηκα εκείνη τη στιγμή. πρώτον γιατί δεν είχα όρεξη να διαβάσω κάποιο υπερμέγεθες ψυχογράφημα και δεύτερον γιατί δεν είχα καμία μα καμία όρεξη να ανακαλύψω κάτι για 'μένα εκείνη τη στιγμή.
είχα ήδη ανοίξει τον creator μου όταν πορτοκάλιασε το τετοιάκι στο πλάι [τα έχω στο πλάι αυτά] της οθόνης. θα τα έκανα κοπιπέηστ αλλά τα φατσάκια κι όλα τα άλλα χαζοχαρούμενα και έλεος και περισσότερο από εκνευριστικά φατσουλίνια και λοιπά σχεδιάκια βγαίνουν αλλοκότως εδώ.
loipon
exw katalavei, h mallon exo ypopsiastei gia sena,
apo osa les ki apo osa grafeis sto blog sou
oti eisai
monaxopaidi
oti pasxeis apo kapoia astheneia kai isos pethaineis
oti kaneis kataxriseis kai den prosexeis
oti erotevesai eykola
oti exeis kapoio katapiesmeno oneiro
oti exeis megalo poutso
tora pou to ksanaskeftomai
mallon exeis aderfia
mporei kai polla
alla eisai o agapimenos gios h o mikroteros kati tetoio
xm
exo katalavei oti de diavazeis alla kapote diavazes poly
genika variesai ligo
mallon kapnizeis poly alla den mporo na apofasisw an kapnizeis kati se afiltro camel h prince h kati se pio thyliprepes opos davidof h cartier
genika den exo katalavei an eisai apisteyta skliros h apisteyta tryferos ki eyaisthitos
mmm
ayta
πόσο με εκνεύρισε όταν μου ζήτησε επαληθεύσεις και διαψεύσεις.... πατούσα άσχετα κουμπάκια στο πληκτρολόγιο για ώρα, έτσι για να τον τσαντίσω που κι εκείνος πριν με είχε και περίμενα, πατούσα ξεπατούσα πατούσα ξεπατούσα και στο τέλος του είπα
bariemai ligo tora [ ara sto ena sou apantw. ta ypoloipa alli fora ]
ακολούθησαν μερικά φατσουλίνια κατηγορίας : καληνύχτα, νυσταζωπώςνυσταζω, αντε να κλείνουμε σιγά-σιγά, τον έκανα μπλοκ και έπεσα για ύπνο.
το μόνο πράγμα απ' όλα όσα μου είπε, το μόνο που με έβαλε σε σκέψεις ήταν εκείνο με τα θηλυπρεπή davidoff... σήμερα όμως με έπιασε ένα κατιτίς και κοίταξα όλα τα ποστ μου όλα όλα όλα [ίσως επειδή το σάββατο κλείνει ένας χρόνος από την πρώτη φορά] και τον θυμήθηκα τον απαυτούλη αναγνώστη. θα τον κάνω ανμπλοκ άμα τον πετύχω στον εμεσέ, να του γεμίσω την οθόνη φατσουλάκια και φατσουλίνια έτσι γιατί μου την έσπασε. ώχου.
7.3.07
Η ΠΟΡΤΑ
η πόρτα
είναι μια θύελλα
που σηκώνει την άμμο
πονούν τα γυμνά πόδια
και τα κύματα
και σηκώνεται η άμμος
και πονούν τα πόδια
τα κύματα
και φανερώνει η θύελλα
τους χαμένους
στέκονται τσαλακωμένοι
σαν φωτογραφίες πάνω στο καλοριφέρ
- τα χρώματα είναι ίδια κι ας έχουν αλλάξει θέση
τα χρώματα ίσως είναι περισσότερα τώρα
κι όλο πληθαίνουν
κι απλώνονται
χύνονται στο νερό
αργά κι επικίνδυνα
σαν λάβα
κι όταν παγώσουν
μεγαλώνει η στεριά μόνο λίγο
μα είναι αρκετό
με αυτήν τη λίγη ακόμη στεριά
κι ένα καλάμι
θα σε φτάσω
είναι μια θύελλα
που σηκώνει την άμμο
πονούν τα γυμνά πόδια
και τα κύματα
και σηκώνεται η άμμος
και πονούν τα πόδια
τα κύματα
και φανερώνει η θύελλα
τους χαμένους
στέκονται τσαλακωμένοι
σαν φωτογραφίες πάνω στο καλοριφέρ
- τα χρώματα είναι ίδια κι ας έχουν αλλάξει θέση
τα χρώματα ίσως είναι περισσότερα τώρα
κι όλο πληθαίνουν
κι απλώνονται
χύνονται στο νερό
αργά κι επικίνδυνα
σαν λάβα
κι όταν παγώσουν
μεγαλώνει η στεριά μόνο λίγο
μα είναι αρκετό
με αυτήν τη λίγη ακόμη στεριά
κι ένα καλάμι
θα σε φτάσω
6.3.07
δεν ξέρω τι ώρα είναι
δεν ξέρω τι μέρα
οκ, κοιτώ το ρολόι μου και τα μαθαίνω όλα
αλλά και πάλι δεν ξέρω
σε θέλω
από την πρώτη στιγμή
θολή φωτογραφία ενός δέντρου πίσω από την τζαμαρία μιας καφετέριας την ώρα που η ζεστή μέρα γίνεται ένα ψυχρό βραδάκι -
5.3.07
4.3.07
3.3.07
γιατί είσαι στενοχωρημένη Τάμτα;
Στέκεται στο πλάι μου. Τι αγώνας κι αυτός. Έχουμε κι οι δύο πρόβλημα με τον ιδρώτα.
Εγώ ιδρώνω πολύ. Εκείνος, πάλι, καθόλου. Εκείνος, μυρίζει περισσότερο. Και συζητάμε συχνά για τις μυρωδιές μας. Ανίκανοι να περιγράψουμε, ο ένας του άλλου. Τον ρωτάω: Πώς μυρίζει το σπίτι μου όταν μπαίνεις μέσα; Και μου λέει πως το σπίτι μου έχει γεύση, δεν έχει μυρωδιά. Σαν το φιλί μου; τον ρωτώ... Και καταλήγουμε πάντα στο ότι πρέπει να κόψω το τσιγάρο.
1 μασημένο αμύγδαλο
Θέλω να κοιμηθούμε μαζί. Στο κρεβάτι σου.
Θέλω να ξυπνήσουμε μαζί. Στο κρεβάτι σου.
Θέλω να περάσουμε όλη την ημέρα μαζί. Στο κρεβάτι σου.
Λες και έφταιγα εγώ που τόσα χρόνια δεν είχα αλλεργίες - φυσικά και του το 'πα!
[enters sarah kane : αν γαμηθούμε δε θα ξαναμιλήσουμε ποτέ]
αν μιλήσουμε λίγο ακόμα, δε θα γαμηθούμε ποτέ
ας μιλήσουμε για σεξ
ας μιλήσουμε σαν βροντές
σαν αντίπαλες τρικυμίες: Εσύ στο Μυρτώο για το οποίο δεν έχω ακούσει κάτι κι εγώ...
Εγώ θα βάφομαι.
φυσικά και ξέρω πως μυρίζει ένα μουνί
με έχουν γαμήσει παντρεμένοι
yassou κι εσένα σαρμπελ!
Εγώ ιδρώνω πολύ. Εκείνος, πάλι, καθόλου. Εκείνος, μυρίζει περισσότερο. Και συζητάμε συχνά για τις μυρωδιές μας. Ανίκανοι να περιγράψουμε, ο ένας του άλλου. Τον ρωτάω: Πώς μυρίζει το σπίτι μου όταν μπαίνεις μέσα; Και μου λέει πως το σπίτι μου έχει γεύση, δεν έχει μυρωδιά. Σαν το φιλί μου; τον ρωτώ... Και καταλήγουμε πάντα στο ότι πρέπει να κόψω το τσιγάρο.
1 μασημένο αμύγδαλο
Θέλω να κοιμηθούμε μαζί. Στο κρεβάτι σου.
Θέλω να ξυπνήσουμε μαζί. Στο κρεβάτι σου.
Θέλω να περάσουμε όλη την ημέρα μαζί. Στο κρεβάτι σου.
Λες και έφταιγα εγώ που τόσα χρόνια δεν είχα αλλεργίες - φυσικά και του το 'πα!
[enters sarah kane : αν γαμηθούμε δε θα ξαναμιλήσουμε ποτέ]
αν μιλήσουμε λίγο ακόμα, δε θα γαμηθούμε ποτέ
ας μιλήσουμε για σεξ
ας μιλήσουμε σαν βροντές
σαν αντίπαλες τρικυμίες: Εσύ στο Μυρτώο για το οποίο δεν έχω ακούσει κάτι κι εγώ...
Εγώ θα βάφομαι.
φυσικά και ξέρω πως μυρίζει ένα μουνί
με έχουν γαμήσει παντρεμένοι
yassou κι εσένα σαρμπελ!
ΕΧΕΙΣ ΦΩΤΟ ΚΩΛΟΥ;
ΘΕΣ ΝΑ ΜΟΥ ΚΛΩΤΣΑΣ ΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΚΙ ΕΓΩ ΝΑ ΣΕ ΠΛΗΡΩΝΩ;
ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΟ. ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΓΑΜΗΣΟΥΜΕ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ;
ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΣΤΗ ΦΩΤΟ;
ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΣΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΛΑΚΙΖΕΣΑΙ;
ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΜΑΛΑΚΙΑ;
ΕΧΕΙΣ CAM;
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΣ ΣΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΜΟΥ;
ΘΕΣ ΝΑ ΜΟΥ ΚΛΩΤΣΑΣ ΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΚΙ ΕΓΩ ΝΑ ΣΕ ΠΛΗΡΩΝΩ;
ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΟ. ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΓΑΜΗΣΟΥΜΕ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ;
ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΣΤΗ ΦΩΤΟ;
ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΣΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΛΑΚΙΖΕΣΑΙ;
ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΜΑΛΑΚΙΑ;
ΕΧΕΙΣ CAM;
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΣ ΣΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΜΟΥ;
1.3.07
ωωωωωωω....πολλά λεφτόνια θτην τράπεδα! ο μπαμπούληθ μου μαγαπάει πολύ θήμερα και θα πιω πολλά κοδμοπόλιταν γιε γιε!
παιδάκι, νόμιζα πως μόνον εγώ είχα γενέθλια αυτήν τη μέρα
προτιμώ να γιορτάζω τα γενέθλιά μου ανήμερα κι όχι όποτε βολεύονται οι προσκεκλημένοι.
παιδάκι είχα ζητήσει από την Έμμα, για τα γενέθλιά μου, μια μαρμελάδα Santa Rosa. Η μαμά ως Ελβετίδα αρνείτο να καταργήσει τις Μπον Μαμόν και δεν μου την έπαιρνε.
τέτοια μέρα, συνήθως η μαμά έφτιαχνε ψαρονέφρι με άσπρη σάλτσα και ταλιατέλες και κορμό με σοκολάτα και μπισκότα.
για μήνες, κάθε χρόνο, μετά τα γενέθλιά μου, κοιτώ πίσω [ή μπροστά -αν είσαι της ανατολίτικης σχολής] και λέω: Πέρασαν δύο εβδομάδες κιόλας...ένας μήνας...τρεις...
κάθε χρόνο αποφασίζω να μην πω σε κανέναν ότι πλησιάζουν τα γενέθλιά μου. κάθε χρόνο, μέρες πριν, το αναφέρω ξανά και ξανά.
είμαι πλέον στην ηλικία που λέω στους φίλους μου τι θέλω να μου πάρουν αν και η άποψή μου για τα δώρα είναι η γνωστή [όποτε γουστάρεις ό,τι γουστάρεις για όποιον λόγο γουστάρεις και σε όποιον γουστάρεις].
φέτος θα ήμουν ικανοποιημένος με κανα-δυο κούτες τσιγάρα ή μια σακούλα γεμάτη μπισκότα.
δε στενοχωριέμαι όταν κάποιος ξεχνάει τα γενέθλιά μου. κουνάω, όμως, την ουρά μου όταν τα θυμούνται άνθρωποι που δεν περίμενα να τα θυμηθούν.
η μάνα μου έχει γενέθλια ακριβώς δύο εβδομάδες μετά από εμένα. αλλά εγώ είμαι λίγο μεγαλύτερος.
προτιμώ να γιορτάζω τα γενέθλιά μου ανήμερα κι όχι όποτε βολεύονται οι προσκεκλημένοι.
παιδάκι είχα ζητήσει από την Έμμα, για τα γενέθλιά μου, μια μαρμελάδα Santa Rosa. Η μαμά ως Ελβετίδα αρνείτο να καταργήσει τις Μπον Μαμόν και δεν μου την έπαιρνε.
τέτοια μέρα, συνήθως η μαμά έφτιαχνε ψαρονέφρι με άσπρη σάλτσα και ταλιατέλες και κορμό με σοκολάτα και μπισκότα.
για μήνες, κάθε χρόνο, μετά τα γενέθλιά μου, κοιτώ πίσω [ή μπροστά -αν είσαι της ανατολίτικης σχολής] και λέω: Πέρασαν δύο εβδομάδες κιόλας...ένας μήνας...τρεις...
κάθε χρόνο αποφασίζω να μην πω σε κανέναν ότι πλησιάζουν τα γενέθλιά μου. κάθε χρόνο, μέρες πριν, το αναφέρω ξανά και ξανά.
είμαι πλέον στην ηλικία που λέω στους φίλους μου τι θέλω να μου πάρουν αν και η άποψή μου για τα δώρα είναι η γνωστή [όποτε γουστάρεις ό,τι γουστάρεις για όποιον λόγο γουστάρεις και σε όποιον γουστάρεις].
φέτος θα ήμουν ικανοποιημένος με κανα-δυο κούτες τσιγάρα ή μια σακούλα γεμάτη μπισκότα.
δε στενοχωριέμαι όταν κάποιος ξεχνάει τα γενέθλιά μου. κουνάω, όμως, την ουρά μου όταν τα θυμούνται άνθρωποι που δεν περίμενα να τα θυμηθούν.
η μάνα μου έχει γενέθλια ακριβώς δύο εβδομάδες μετά από εμένα. αλλά εγώ είμαι λίγο μεγαλύτερος.
nonε of yoυr bυsinεςς, ί know
...τελικά το μόνο ανυπόφορο είναι η νύστα εκεί γύρω στις 6-7 το βράδυ και η πείνα λίγο νωρίτερα.
Άντε και το μάθημα το κύριου Διαβάστεσολωμό Καικάλβο, αλλά με λίγο ούζο και daydreaming δε γαμιέται, περνάει κι αυτό. Ίσως απλώς να ήταν καλές οι τελευταίες μέρες.
Μπορεί να προτιμώ να με πατήσει φορτηγό πριν φτάσω στη σχολή απ' το να φτάσω στη σχολή,
όμως έχει πλάκα εκεί μέσα τελικά.
Οι στιγμές που οι συμμαθητές μου με θαυμάζουν, με σιχαίνονται, μου κάνουν αστεία, που ανταλλάζουμε απόψεις γιατί
ΟΛΟΙ έχουμε άποψη για τα πάντα κι αυτό θα μας φάει,
οι αντιπάθειες που δημιουργούν τις πιο φιλικές κλίκες, ο ανταγωνισμός,
η Κατερίνα στο κυλικείο με το βρωμόστομα, που την έμαθα να κάνει και φρεντοτσίνο και τώρα η καριόλα
το χρεώνει 2 ευρώ και σκέφτεται να το πάει 2,20,
οι πρόβες με τη Βασίλισσα μου γιατί ρε πούστη μου είμαστε γαμάτοι,
οι πρόβες με το Φατσόνι γιατί με κάνει να γουστάρω τη σκηνή μας ενώ μισώ τη σκηνή μας,
οι ατάκες την ώρα του μαθήματος, απροκάλυπτο χιούμορ και κακίες πολλές κακίες,
το γλύψιμο στους καθηγητές,
η Πεπίτα που είναι στον κόσμο της και που μια Παρασκή ήρθε μόνο για να μας πει ότι δε θα έμενε
γιατί είχε πρεμιέρα η παράστασή της, αλλά ήθελε να ξέρουμε ότι μας αγαπάει και μας νοιάζεται
γι' αυτό κι είχε έρθει αυτοπροσώπως να μας το πει και είναι η καλύτερη δασκάλα έβερ,
ο Μαλάκας που με μισεί και τον μισώ και με αγνοεί και τον αγνοώ αλλά μετά την τελευταία πρόβα στο μάθημά του χαμογέλασε στο Φατσόνι και σε εμένα, λέγοντας ότι τέσσερα χρόνια δίνει αυτό το κομμάτι
και μόλις τώρα άρχισε να το ανακαλύπτει και πιθανότατα έχουμε βοηθήσει σε αυτό,
η Τζόρτζια που κινεί τα νήματα εκεί μέσα και που ψαρώνει τα πρωτάκια στο διάδρομο
αλλά σκάει και κάτι πουτανίστικα χαμόγελα για να καταλάβουμε ότι του χρόνου θα είναι καλή μαζί μας,
ο Τεμπελιές, η Αγάμητη Τζίτζικα, ο Αςαφήσουμετημήδεια Κιαςμιλήσουμεγιαμένα-ό,τι πιο σέξυ κυκλοφορεί σε φιλόλογο σε αυτή τη χώρα,
οι φωτογραφίες σε όλους τους τοίχους, το φοιτητικό πάσο, η ατέλεια...
είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που την ημέρα των γενεθλίων μου θέλω να πάω στο μάθημα φορτωμένος γλυκά.
Άντε και το μάθημα το κύριου Διαβάστεσολωμό Καικάλβο, αλλά με λίγο ούζο και daydreaming δε γαμιέται, περνάει κι αυτό. Ίσως απλώς να ήταν καλές οι τελευταίες μέρες.
Μπορεί να προτιμώ να με πατήσει φορτηγό πριν φτάσω στη σχολή απ' το να φτάσω στη σχολή,
όμως έχει πλάκα εκεί μέσα τελικά.
Οι στιγμές που οι συμμαθητές μου με θαυμάζουν, με σιχαίνονται, μου κάνουν αστεία, που ανταλλάζουμε απόψεις γιατί
ΟΛΟΙ έχουμε άποψη για τα πάντα κι αυτό θα μας φάει,
οι αντιπάθειες που δημιουργούν τις πιο φιλικές κλίκες, ο ανταγωνισμός,
η Κατερίνα στο κυλικείο με το βρωμόστομα, που την έμαθα να κάνει και φρεντοτσίνο και τώρα η καριόλα
το χρεώνει 2 ευρώ και σκέφτεται να το πάει 2,20,
οι πρόβες με τη Βασίλισσα μου γιατί ρε πούστη μου είμαστε γαμάτοι,
οι πρόβες με το Φατσόνι γιατί με κάνει να γουστάρω τη σκηνή μας ενώ μισώ τη σκηνή μας,
οι ατάκες την ώρα του μαθήματος, απροκάλυπτο χιούμορ και κακίες πολλές κακίες,
το γλύψιμο στους καθηγητές,
η Πεπίτα που είναι στον κόσμο της και που μια Παρασκή ήρθε μόνο για να μας πει ότι δε θα έμενε
γιατί είχε πρεμιέρα η παράστασή της, αλλά ήθελε να ξέρουμε ότι μας αγαπάει και μας νοιάζεται
γι' αυτό κι είχε έρθει αυτοπροσώπως να μας το πει και είναι η καλύτερη δασκάλα έβερ,
ο Μαλάκας που με μισεί και τον μισώ και με αγνοεί και τον αγνοώ αλλά μετά την τελευταία πρόβα στο μάθημά του χαμογέλασε στο Φατσόνι και σε εμένα, λέγοντας ότι τέσσερα χρόνια δίνει αυτό το κομμάτι
και μόλις τώρα άρχισε να το ανακαλύπτει και πιθανότατα έχουμε βοηθήσει σε αυτό,
η Τζόρτζια που κινεί τα νήματα εκεί μέσα και που ψαρώνει τα πρωτάκια στο διάδρομο
αλλά σκάει και κάτι πουτανίστικα χαμόγελα για να καταλάβουμε ότι του χρόνου θα είναι καλή μαζί μας,
ο Τεμπελιές, η Αγάμητη Τζίτζικα, ο Αςαφήσουμετημήδεια Κιαςμιλήσουμεγιαμένα-ό,τι πιο σέξυ κυκλοφορεί σε φιλόλογο σε αυτή τη χώρα,
οι φωτογραφίες σε όλους τους τοίχους, το φοιτητικό πάσο, η ατέλεια...
είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που την ημέρα των γενεθλίων μου θέλω να πάω στο μάθημα φορτωμένος γλυκά.
27.2.07
26.2.07
τα μάτια είναι ανοιχτά μα δεν καταγράφουν εικόνες
κι η σιωπή στο σπίτι , ίδια με την ησυχία του βυθού
οι πρώτες λέξεις, κολλάνε σαν τσίμπλες
και τα πρώτα βήματα, φάλτσα, μέχρι το μπάνιο
είναι κάποια πρωινά που δε χορταίνω
το ζεστό νερό στο πρόσωπο
και τον ζεστό καφέ στη γλώσσα
- όσο πιο νωρίς ξυπνάς , Βασίλη, τόσο πιο πίσω τρέχει ο νους σου
- στην ανατολή, το πίσω είναι αυτό που έρχεται
κι η σιωπή στο σπίτι , ίδια με την ησυχία του βυθού
οι πρώτες λέξεις, κολλάνε σαν τσίμπλες
και τα πρώτα βήματα, φάλτσα, μέχρι το μπάνιο
είναι κάποια πρωινά που δε χορταίνω
το ζεστό νερό στο πρόσωπο
και τον ζεστό καφέ στη γλώσσα
- όσο πιο νωρίς ξυπνάς , Βασίλη, τόσο πιο πίσω τρέχει ο νους σου
- στην ανατολή, το πίσω είναι αυτό που έρχεται
25.2.07
Όταν δε θα 'χω πια χέρια
και μ' ένα λουρί θα με πηγαίνει βόλτα
ο ήλιος
Όταν στο βλέμμα μου θα κατοικεί
ένας κρουστός Απρίλης
Όταν τα αναρριχώμενα πρόσωπα
καλύψουν το δικό μου
ασφυκτικά
σαν τρυφερό σκοτάδι
θα πει η μάνα μου:
Μόνο αν το 'χεις, θα μάθεις τι θες.
Μόνο στα δεκατρία σου
δεν ήσουν έτσι.
ΛΙΝΚ
και μ' ένα λουρί θα με πηγαίνει βόλτα
ο ήλιος
Όταν στο βλέμμα μου θα κατοικεί
ένας κρουστός Απρίλης
Όταν τα αναρριχώμενα πρόσωπα
καλύψουν το δικό μου
ασφυκτικά
σαν τρυφερό σκοτάδι
θα πει η μάνα μου:
Μόνο αν το 'χεις, θα μάθεις τι θες.
Μόνο στα δεκατρία σου
δεν ήσουν έτσι.
ΛΙΝΚ
11:00
Πριν καν ανοίξει και το αριστερό μάτι, έχω πιάσει το κινητό. Πριν καν το φέρω μπροστά στη μούρη, έχει δονηθεί. Αν είχα σχολή θα είχα και τον ασήκωτο. Άμα όμως είναι Σάββατο μπορώ να την παλέψω και με 4 ώρες ύπνο.
"Κατά τη μία περνάω και σε παίρνω."
Μισή ώρα και βάλε μέσα στο αυτοκίνητο για να πάμε στο μαγκαζέ, που κανονικά και με το νόμο, απέχει 10 λεπτά με τα πόδια από το σπίτι μου, αν δε σταματήσω στη βιτρίνα του shop, ή σε κανα στενό με ωραία γκραφίτι στους τοίχους. Αφήνουμε το αυτοκίνητο στο πιο ακριβό πάρκινγκ του πλανήτη "κέντρο" και περπατάμε την αιόλου.
"Κλειώ εγώ σε αυτό το μαγαζί δεν μπαίνω! Δεν έχει πόρτα έχει μια τέντα με μια τρύπα για πόρτα!"
"Κλειώ άμα μπούμε στο σπιτάδικο-όλα-50%-έκπτωση δε θα μας μείνουν λεφτά για καφέ!"
"Εντάξει ας μπούμε στο όλα-τρία-ευρώ-μόνο-για-σήμερα , να πάρουμε κανα κασκόλ που πούντιασα..."
Μετά από από ικεσίες, γκριμάτσες και ψιθύρους επαναλαμβανόμενης αντανακλαστικής μάθησης του τύπου: "Καπουτσίιιιιινο.....Καπουτσίιιιιιιινο...." και τράβηγμα απ' το χέρι , η Κλειώ θυμάται ότι αφήσαμε τα χουζούρια μας για έναν γαμωκαφέ. Και πάμε δίπλα επιτέλους.
Έναν διπλό, μπουλουκωτό καπουτσίνο και τέσσερα κοσμοπόλιταν μετά [και τα σφηνάκια της σερβιτόρας που ακόμα αντέχει να ακούει την Κλειώ να παρακαλάει για λίγο τυρί] , έξω είναι ακόμα μέρα. Αφήνουμε το κοινό μας με λύπη και συγκίνηση.
"Ωραία...ξημέρωσε! Πάμε να φάμε κανα βρώμικο τώρα..." [έστω μια σίζαρς στα γκούντιζζζ γιατί προσέχουμε...]
Και μετά σπίτι. Και την βάζω να μου διαβάσει τους Συριγμούς του Μπέκετ και την Μαρία Μαγδαληνή της Γιουρσενάρ. Και λατρεύω την ταχυγλωσσία της, τα γλωσσικά ολισθήματά της, το χαχανητό, το έκθαμβο βλέμμα που μεταφράζεται με δυο τρόπους: " Τι απίστευτη ατάκα αυτή..." και " Τι κάνουμε Χριστέ μου τα επώνυμα αλκοολικά απογευματιάτικο..."
Να σου πω τι κάνουμε: Θυμόμαστε για ποιο λόγο κακοπερνάμε.
Πριν καν ανοίξει και το αριστερό μάτι, έχω πιάσει το κινητό. Πριν καν το φέρω μπροστά στη μούρη, έχει δονηθεί. Αν είχα σχολή θα είχα και τον ασήκωτο. Άμα όμως είναι Σάββατο μπορώ να την παλέψω και με 4 ώρες ύπνο.
"Κατά τη μία περνάω και σε παίρνω."
Μισή ώρα και βάλε μέσα στο αυτοκίνητο για να πάμε στο μαγκαζέ, που κανονικά και με το νόμο, απέχει 10 λεπτά με τα πόδια από το σπίτι μου, αν δε σταματήσω στη βιτρίνα του shop, ή σε κανα στενό με ωραία γκραφίτι στους τοίχους. Αφήνουμε το αυτοκίνητο στο πιο ακριβό πάρκινγκ του πλανήτη "κέντρο" και περπατάμε την αιόλου.
"Κλειώ εγώ σε αυτό το μαγαζί δεν μπαίνω! Δεν έχει πόρτα έχει μια τέντα με μια τρύπα για πόρτα!"
"Κλειώ άμα μπούμε στο σπιτάδικο-όλα-50%-έκπτωση δε θα μας μείνουν λεφτά για καφέ!"
"Εντάξει ας μπούμε στο όλα-τρία-ευρώ-μόνο-για-σήμερα , να πάρουμε κανα κασκόλ που πούντιασα..."
Μετά από από ικεσίες, γκριμάτσες και ψιθύρους επαναλαμβανόμενης αντανακλαστικής μάθησης του τύπου: "Καπουτσίιιιιινο.....Καπουτσίιιιιιιινο...." και τράβηγμα απ' το χέρι , η Κλειώ θυμάται ότι αφήσαμε τα χουζούρια μας για έναν γαμωκαφέ. Και πάμε δίπλα επιτέλους.
Έναν διπλό, μπουλουκωτό καπουτσίνο και τέσσερα κοσμοπόλιταν μετά [και τα σφηνάκια της σερβιτόρας που ακόμα αντέχει να ακούει την Κλειώ να παρακαλάει για λίγο τυρί] , έξω είναι ακόμα μέρα. Αφήνουμε το κοινό μας με λύπη και συγκίνηση.
"Ωραία...ξημέρωσε! Πάμε να φάμε κανα βρώμικο τώρα..." [έστω μια σίζαρς στα γκούντιζζζ γιατί προσέχουμε...]
Και μετά σπίτι. Και την βάζω να μου διαβάσει τους Συριγμούς του Μπέκετ και την Μαρία Μαγδαληνή της Γιουρσενάρ. Και λατρεύω την ταχυγλωσσία της, τα γλωσσικά ολισθήματά της, το χαχανητό, το έκθαμβο βλέμμα που μεταφράζεται με δυο τρόπους: " Τι απίστευτη ατάκα αυτή..." και " Τι κάνουμε Χριστέ μου τα επώνυμα αλκοολικά απογευματιάτικο..."
Να σου πω τι κάνουμε: Θυμόμαστε για ποιο λόγο κακοπερνάμε.
23.2.07
μωρέ δε μου γαμιέστε όλοι με τα μωρό μου που το έχετε εύκολο το μωρό μου παρήγγειλα πίτσα και θα τη φάω τόσο γρήγορα που θα την ξέρασω στο "μωρό μου" σας σταδιάλα που λέει κι ο πρόβατος σταδιάλα σταδιάλα σταδιάλα η εύκολη αγάπη το κόλπο σας σταδιάλα
-6
κύλησε αίμα από τα αυτιά του
στα μάγουλα
κι έσταξε στους ώμους
το τριχωτό μυαλό μου
παρθένο ακόμα
στο κέντρο του
ο έρωτας βίτσιο
κι ας μοιάζεις με λουλούδι
κι ας πέφτεις στα τέσσερα για εμένα,
για εμένα είσαι ένα τρίγωνο σώμα
με ένα μακρύ χοντρό κι ίσιο καυλί
τα παράπονα σου στον πούτσο μου
ο ραμμένος πρωκτός
στο πρόσωπο
θα είναι το μυστικό μας
ξυρισμένα αρχίδια
ξυρισμένη ψυχή
μυρίζει το σπίτι σαπούνι
και στρες
κύλησε αίμα από τα αυτιά του
στα μάγουλα
κι έσταξε στους ώμους
το τριχωτό μυαλό μου
παρθένο ακόμα
στο κέντρο του
ο έρωτας βίτσιο
κι ας μοιάζεις με λουλούδι
κι ας πέφτεις στα τέσσερα για εμένα,
για εμένα είσαι ένα τρίγωνο σώμα
με ένα μακρύ χοντρό κι ίσιο καυλί
τα παράπονα σου στον πούτσο μου
ο ραμμένος πρωκτός
στο πρόσωπο
θα είναι το μυστικό μας
ξυρισμένα αρχίδια
ξυρισμένη ψυχή
μυρίζει το σπίτι σαπούνι
και στρες
22.2.07
-κλαίτε;
-όχι πώς σας ήρθε αυτή η ιδέα;
-δεν ξέρω...επειδή κλαίτε...
-θα σας απαντήσω αν μου απαντήσετε κι εσείς
-σε τι;
-κλαίτε;
-όχι.
-ποτέ;
-όχι ποτέ...αλλά σπανίως... τώρα δεν κλαίω. Ενώ εσείς...
-κι εγώ σπανίως.
-γιατί κλαίτε;
-δε θυμάμαι... κλαίω τόσες ώρες... μ' αγαπάτε;
-την αλήθεια;
-όχι! πως σας πέρασε απ' το μυαλό...
-σας αγαπώ.
-θα με αγαπούσατε ποτέ στον ενικό;
-αν σας ήξερα καλά.
-θα ενδιαφερόσασταν να με μάθετε;
-με τρομάζουν οι άνθρωποι που κλαίνε.
-δεν κλαίω συχνά.
-όταν κλαίτε όμως, κλαίτε για ώρες.
-αν σας έλεγα ότι δεν έχω κανέναν στον κόσμο κι ότι το μόνο που θέλω είναι να πάω για καφέ σε ένα μέρος γεμάτο όμορφα αγόρια, με το δικό μου όμορφο αγόρι για να το παρατήσω και να φύγω με έναν ξένο;
-θα σας έλεγα ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα επιθυμούσαν κάτι τέτοιο. αλλά εγώ δεν είμαι όμορφος.
-είστε.
-αν σας έλεγα ότι σας ξέρω κι ότι κλαίτε για μένα επειδή εγώ σας πλήγωσα;
-σας ξέρω κι εγώ;
-όχι. μόνο εγώ σας ξέρω.
-και γιατί με πληγώσατε;
-δεν το ήθελα. μερικές φορές...συμβαίνει.
-όπως το κλάμα.
-ναι.
-όχι πώς σας ήρθε αυτή η ιδέα;
-δεν ξέρω...επειδή κλαίτε...
-θα σας απαντήσω αν μου απαντήσετε κι εσείς
-σε τι;
-κλαίτε;
-όχι.
-ποτέ;
-όχι ποτέ...αλλά σπανίως... τώρα δεν κλαίω. Ενώ εσείς...
-κι εγώ σπανίως.
-γιατί κλαίτε;
-δε θυμάμαι... κλαίω τόσες ώρες... μ' αγαπάτε;
-την αλήθεια;
-όχι! πως σας πέρασε απ' το μυαλό...
-σας αγαπώ.
-θα με αγαπούσατε ποτέ στον ενικό;
-αν σας ήξερα καλά.
-θα ενδιαφερόσασταν να με μάθετε;
-με τρομάζουν οι άνθρωποι που κλαίνε.
-δεν κλαίω συχνά.
-όταν κλαίτε όμως, κλαίτε για ώρες.
-αν σας έλεγα ότι δεν έχω κανέναν στον κόσμο κι ότι το μόνο που θέλω είναι να πάω για καφέ σε ένα μέρος γεμάτο όμορφα αγόρια, με το δικό μου όμορφο αγόρι για να το παρατήσω και να φύγω με έναν ξένο;
-θα σας έλεγα ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα επιθυμούσαν κάτι τέτοιο. αλλά εγώ δεν είμαι όμορφος.
-είστε.
-αν σας έλεγα ότι σας ξέρω κι ότι κλαίτε για μένα επειδή εγώ σας πλήγωσα;
-σας ξέρω κι εγώ;
-όχι. μόνο εγώ σας ξέρω.
-και γιατί με πληγώσατε;
-δεν το ήθελα. μερικές φορές...συμβαίνει.
-όπως το κλάμα.
-ναι.
θασκάσεισταμούτραμουηζωήμου
Χτες πήρα ηρεμιστικά. Εντάξει ήταν από τα φυτικά τα τάχα μου. Αλλά πήρα. Πήρα πέντε. Για να σταματήσω να κλαίω, να
νιώθω τα αγγεία στο κρανίο μου, να τρέμω, να παγώνω, να μιλάω μόνος μου, να χτυπάει η καρδιά μου τόσο δυνατά, να
σκέφτομαι, να μετράω, να φοβάμαι. Χτες φοβήθηκα πολύ. Παραλίγο να σβήσω. Έβλεπα τα μάτια μου να μαυρίζουν, το παρόν
μου να μαυρίζει, ήθελα μια συμβουλή, μια βοήθεια και δεν μπορούσα να τολμήσω να σκεφτώ πως ήμουν μόνος γιατί δεν είμαι
μόνος. Η αλεξάνδρα με παρακάλεσε να προσέχω με τις απουσίες γιατί δεν μπορεί να φανταστεί το έτος χωρίς εμένα. Η
αλεξάνδρα. Που ως τώρα είχαμε ανταλλάξει τρεις κουβέντες και μερικά τραγούδια. Η βασίλισσά μου η Θεοδώρα με είδε και δε ρώτησε τίποτα. Μόνο με πήρε αγκαλιά και μ' άφησε να κλάψω κρυφά πάνω της. Ο αλέξανδρος μου είπε "έτσι όπως σε
βλέπω θέλω να σε φιλήσω στο στόμα" αλλά με φίλησε στο λαιμό γιατί είναι σκυλόμουνος όπως λέει κι αποφάσισα να σκύψω το κεφάλι και να πάρω φόρα, να πάω σήμερα καθαρός και με δύναμη έτοιμος να εκτεθώ να απολογηθώ να αντιμετωπίσω να σταματήσω να κρύβομαι από τις επιλογές μου να ζητήσω κατανόηση, έστω με θράσος. Χτύπησε το ξυπνητήρι στις 10 το πρωί. Τέντωσα τα πόδια μου. Δεν έχω πονέσει σωματικά τόσο πολύ στη ζωή μου. Ένας μυς στη γάμπα μου τραβήχτηκε κι άλλαξε θέση τον έβλεπα, έτρεμε το πόδι μου παραμορφωμένο, λιποθύμησα. Σηκώθηκα ώρες μετά και δεν μπορούσα να περπατήσω από τον πόνο. Τώρα μπορώ. Αλλά πονάει λίγο. Κανείς δεν με πήρε από τη σχολή. Θα νομίζουν ότι έχω πάρει την απόφασή μου. Ψάχνω on-line, δώρο για τον γιαννάκη που έχει γενέθλια αύριο.
ΛΙΝΚ
νιώθω τα αγγεία στο κρανίο μου, να τρέμω, να παγώνω, να μιλάω μόνος μου, να χτυπάει η καρδιά μου τόσο δυνατά, να
σκέφτομαι, να μετράω, να φοβάμαι. Χτες φοβήθηκα πολύ. Παραλίγο να σβήσω. Έβλεπα τα μάτια μου να μαυρίζουν, το παρόν
μου να μαυρίζει, ήθελα μια συμβουλή, μια βοήθεια και δεν μπορούσα να τολμήσω να σκεφτώ πως ήμουν μόνος γιατί δεν είμαι
μόνος. Η αλεξάνδρα με παρακάλεσε να προσέχω με τις απουσίες γιατί δεν μπορεί να φανταστεί το έτος χωρίς εμένα. Η
αλεξάνδρα. Που ως τώρα είχαμε ανταλλάξει τρεις κουβέντες και μερικά τραγούδια. Η βασίλισσά μου η Θεοδώρα με είδε και δε ρώτησε τίποτα. Μόνο με πήρε αγκαλιά και μ' άφησε να κλάψω κρυφά πάνω της. Ο αλέξανδρος μου είπε "έτσι όπως σε
βλέπω θέλω να σε φιλήσω στο στόμα" αλλά με φίλησε στο λαιμό γιατί είναι σκυλόμουνος όπως λέει κι αποφάσισα να σκύψω το κεφάλι και να πάρω φόρα, να πάω σήμερα καθαρός και με δύναμη έτοιμος να εκτεθώ να απολογηθώ να αντιμετωπίσω να σταματήσω να κρύβομαι από τις επιλογές μου να ζητήσω κατανόηση, έστω με θράσος. Χτύπησε το ξυπνητήρι στις 10 το πρωί. Τέντωσα τα πόδια μου. Δεν έχω πονέσει σωματικά τόσο πολύ στη ζωή μου. Ένας μυς στη γάμπα μου τραβήχτηκε κι άλλαξε θέση τον έβλεπα, έτρεμε το πόδι μου παραμορφωμένο, λιποθύμησα. Σηκώθηκα ώρες μετά και δεν μπορούσα να περπατήσω από τον πόνο. Τώρα μπορώ. Αλλά πονάει λίγο. Κανείς δεν με πήρε από τη σχολή. Θα νομίζουν ότι έχω πάρει την απόφασή μου. Ψάχνω on-line, δώρο για τον γιαννάκη που έχει γενέθλια αύριο.
ΛΙΝΚ
21.2.07
με τη σχολή μου βιώνω μια σχέση ίδια με αυτή που θα είχα με έναν κακό σύντροφο:
κάνω τα πάντα για να με διώξει - αλλά έχω έτοιμη την πισινή
κάνω τα πάντα για να με διώξει - αλλά έχω έτοιμη την πισινή
20.2.07
ηχώρα εντός
στο γυρισμό παρατηρούσα πόσο όμορφος ήμουν
και πόσο όμορφοι ήταν οι φίλοι μου
και κατάλαβα αμέσως τη διαφορά ανάμεσα στη χαρά
και την ευτυχία
δεν ξέρω όμως κατά πόσο είμαι ικανός να διοχετεύσω
αυτό το σύνολο
σε όλες τις μέρες σε όλες τις ώρες ακόμη κι όταν
όλα χάνονται επειδή τα κλωτσάω στον ύπνο μου,
όπως κλωτσάω τους εραστές μου, τους αγαπημένους μου.
οι δυστυχίες μου ως τώρα ήταν μόνο τόποι
και τα αγόρια, θύελλες
είμαι για πολλά
όχι επειδή είμαι εγώ
επειδή όλοι είμαστε για πολλά
δεν περισσεύουν όμως άλλες καλές πράξεις
κι έτσι κοιτώ μέσα μου
να βοηθήσω εμένα
κοιτώ γύρω μου και πρέπει να κάνω το ίδιο
η δύναμη είναι το χέρι που διπλώνει το τίποτα
το κάνει σαΐτα και το στέλνει στο διάστημα, στην διπλανή αυλή
στη χώρα εντός
στη γη με το χώμα σαν τούλι
γεννήθηκα με ένα σπόρο στο στόμα μου
και με τη σιγουριά ότι μπορώ να πετάξω πάνω απ' την έρημο
κοιτώ τον ουρανό
και γίνεται έδαφος
και ξεκινάει η βροχή να ανεβαίνει
από τους δρόμους
στα σύννεφα
ΛΙΝΚ
μου έχει γίνει εμμονή το ξέρω
και πόσο όμορφοι ήταν οι φίλοι μου
και κατάλαβα αμέσως τη διαφορά ανάμεσα στη χαρά
και την ευτυχία
δεν ξέρω όμως κατά πόσο είμαι ικανός να διοχετεύσω
αυτό το σύνολο
σε όλες τις μέρες σε όλες τις ώρες ακόμη κι όταν
όλα χάνονται επειδή τα κλωτσάω στον ύπνο μου,
όπως κλωτσάω τους εραστές μου, τους αγαπημένους μου.
οι δυστυχίες μου ως τώρα ήταν μόνο τόποι
και τα αγόρια, θύελλες
είμαι για πολλά
όχι επειδή είμαι εγώ
επειδή όλοι είμαστε για πολλά
δεν περισσεύουν όμως άλλες καλές πράξεις
κι έτσι κοιτώ μέσα μου
να βοηθήσω εμένα
κοιτώ γύρω μου και πρέπει να κάνω το ίδιο
η δύναμη είναι το χέρι που διπλώνει το τίποτα
το κάνει σαΐτα και το στέλνει στο διάστημα, στην διπλανή αυλή
στη χώρα εντός
στη γη με το χώμα σαν τούλι
γεννήθηκα με ένα σπόρο στο στόμα μου
και με τη σιγουριά ότι μπορώ να πετάξω πάνω απ' την έρημο
κοιτώ τον ουρανό
και γίνεται έδαφος
και ξεκινάει η βροχή να ανεβαίνει
από τους δρόμους
στα σύννεφα
ΛΙΝΚ
μου έχει γίνει εμμονή το ξέρω
ηαλήθεια γιαταδόντια μου
κάποιες σταγόνες
πέφτουν με τέτοιο τρόπο
ώστε να φτάνουν στο πάτωμα άθικτες
-όπως κάνουν κι οι γάτες
κάποιες σταγόνες είναι πραγματικά μπλε
αληθινό μπλε
κι όχι το ψεύτικο, το αντανακλαστικό
μπλε σαν το υγρό στις λεκάνες των αεροπλάνων
Έβγαλα το δεξί όπως κοιτώ στον καθρέφτη μπροστινό μου δοντι
-Δες! Της είπα... Είναι μια τσίχλα
-Είναι μια τσίχλα! απάντησε έκπληκτη
άρπαξε το δόντι μου από το χέρι μου και το έβαλε στο στόμα της
δεν το πίστευα
δεν το πίστευα
-Μα αυτό είναι μια κανονική τσίχλα...δες ! τη μασάω
δεν το πίστευα
κάποιες σταγόνες, σκέφτηκα,
πριν πέσουν
όσο κρέμονται και τρέμουν και λαχανιάζουν απ' το φόβο...
ΛΙΝΚ
[έλα... μικρό είναι]
πέφτουν με τέτοιο τρόπο
ώστε να φτάνουν στο πάτωμα άθικτες
-όπως κάνουν κι οι γάτες
κάποιες σταγόνες είναι πραγματικά μπλε
αληθινό μπλε
κι όχι το ψεύτικο, το αντανακλαστικό
μπλε σαν το υγρό στις λεκάνες των αεροπλάνων
Έβγαλα το δεξί όπως κοιτώ στον καθρέφτη μπροστινό μου δοντι
-Δες! Της είπα... Είναι μια τσίχλα
-Είναι μια τσίχλα! απάντησε έκπληκτη
άρπαξε το δόντι μου από το χέρι μου και το έβαλε στο στόμα της
δεν το πίστευα
δεν το πίστευα
-Μα αυτό είναι μια κανονική τσίχλα...δες ! τη μασάω
δεν το πίστευα
κάποιες σταγόνες, σκέφτηκα,
πριν πέσουν
όσο κρέμονται και τρέμουν και λαχανιάζουν απ' το φόβο...
ΛΙΝΚ
[έλα... μικρό είναι]
19.2.07
18.2.07
σειρά μου;
επειδή το ζήτησε το σουρπουί μου:
1_ Στην πρώτη δημοτικού αντιμετώπιζα σοβαρό πρόβλημα με τον τονισμό των λέξεων. Πάντα κοιτούσα δίπλα μου, την Θεοδώρα, η οποία έκρυβε το τετράδιο της επειδή δε θα μάθαινα ποτέ έτσι. Το μεγαλύτερο μου πρόβλημα, όμως, ήταν το γράμμα ζ. Κατάφερα να το σχεδιάσω στη δευτέρα δημοτικού πια. Μέχρι τότε έγραφα το όνομά μου με δύο Τ.
2_Ο πρώτος μονόλογος που έμαθα ήταν της Αντιγόνης. Ακόμη πιστεύω πως είμαι η καλύτερη Αντιγόνη που έχω δει. Και η καλύτερη Κασσάνδρα.
3_Είδα 11 φορές τον Τιτανικό στο σινεμά. Έγραφα όλα τα επεισόδια των Δύο Ξένων στο βίντεο. Με τον Τζωρτζίνο κάναμε στο τέλος κάθε σεζόν του Μπέβερλυ Χιλλς ένα τεστάκι για να δούμε ποιος ήξερε και θυμόταν περισσότερες λεπτομέρειες. Έχω δει το Stalker μία φορά κι από τα τρία χρώματα, μόνο την Μπλε.
4_ Στο κεφαλάκι του πουλιού μου έχω ένα μικροσκοπικό σημάδι από μια φορά που καθόμουν στη λεκάνη κι έπαιζα με ένα νυχοκόπτη.
5_Δεν μου αρέσει η ασήμαντη σωματική επαφή, δεν μου αρέσει να νιώθω ότι με κοιτούν, δεν μου αρέσει να με διακόπτουν, να με αμφισβητούν, δεν απαντώ στην ερώτηση Τι έχεις, δεν έχω τίποτα από όλα αυτά που ψάχνω να βρω στους άλλους, είμαι καπνιστής και φέρομαι με πολύ πιο άσχημο τρόπο από αυτόν που η καλοσύνη μέσα μου προβλέπει.
σειρά σου:
marte
amvro
provate
deka4
les_boi
1_ Στην πρώτη δημοτικού αντιμετώπιζα σοβαρό πρόβλημα με τον τονισμό των λέξεων. Πάντα κοιτούσα δίπλα μου, την Θεοδώρα, η οποία έκρυβε το τετράδιο της επειδή δε θα μάθαινα ποτέ έτσι. Το μεγαλύτερο μου πρόβλημα, όμως, ήταν το γράμμα ζ. Κατάφερα να το σχεδιάσω στη δευτέρα δημοτικού πια. Μέχρι τότε έγραφα το όνομά μου με δύο Τ.
2_Ο πρώτος μονόλογος που έμαθα ήταν της Αντιγόνης. Ακόμη πιστεύω πως είμαι η καλύτερη Αντιγόνη που έχω δει. Και η καλύτερη Κασσάνδρα.
3_Είδα 11 φορές τον Τιτανικό στο σινεμά. Έγραφα όλα τα επεισόδια των Δύο Ξένων στο βίντεο. Με τον Τζωρτζίνο κάναμε στο τέλος κάθε σεζόν του Μπέβερλυ Χιλλς ένα τεστάκι για να δούμε ποιος ήξερε και θυμόταν περισσότερες λεπτομέρειες. Έχω δει το Stalker μία φορά κι από τα τρία χρώματα, μόνο την Μπλε.
4_ Στο κεφαλάκι του πουλιού μου έχω ένα μικροσκοπικό σημάδι από μια φορά που καθόμουν στη λεκάνη κι έπαιζα με ένα νυχοκόπτη.
5_Δεν μου αρέσει η ασήμαντη σωματική επαφή, δεν μου αρέσει να νιώθω ότι με κοιτούν, δεν μου αρέσει να με διακόπτουν, να με αμφισβητούν, δεν απαντώ στην ερώτηση Τι έχεις, δεν έχω τίποτα από όλα αυτά που ψάχνω να βρω στους άλλους, είμαι καπνιστής και φέρομαι με πολύ πιο άσχημο τρόπο από αυτόν που η καλοσύνη μέσα μου προβλέπει.
σειρά σου:
marte
amvro
provate
deka4
les_boi
17.2.07
λίγησιωπή
γρατζουνάς τον εγκέφαλό μου πού είσαι δε σε βλέπω με απειλές κι όχι τρυφέρα όπως σου είχα ζητήσει προσπαθείς να με πλησιάσεις να σε ακούσω κι εγώ προσποιούμαι ότι βιάζομαι φεύγω δεν είμαι τόσο δυνατός
είμαι περισσότερο και θα τρομάξεις αν ανοίξεις λίγο τα μάτια σου
θα σε καταστρέψω με τέτοια βραδύτητα που θα νομίζεις πως είμαι άρρωστος πως ΕΓΩ χρειάζομαι βοήθεια και δε σου είπα το καλύτερο είμαι αλλού και δεν ξέρω που είμαι πίσω μπρόστα πίσω σου πάνω σου κάτω σου
έπρεπε να ήσουν εκεί τη στιγμή που μου είπες να φύγω έπρεπε να ήσουν εκεί ΚΟΚΚΙΝΟΣ αν όχι αόρατος και τα λόγια σου σε άλλη γλώσσα θα έβαζα τα κλάματα αν δε φαινόσουν τόσο γελοίος αν σε είχα πιστέψει εκείνη τη στιγμή
ξέρω τι λένε για εμάς τους ιχθείς πως έχουμε τάσεις αυτοκτονίας τάση προς τον αλκοολισμό τα ναρκωτικά την κατάθλιψη όλα από μία φορά μόνο;
αν κάπνιζα χόρτο τον καιρό που ήμασταν μαζί θα έπειθα τώρα τον εαυτό μου πως ήσουν ένα τριπάκι
δεν έχω τίποτα είμαι καλά είμαι μισός
εκτός κι αν...
είμαι βρώμικος
αποχαύνωση η τηλεόραση είναι μέρες τώρα αναμμένη στο ίδιο κανάλι και σκέφτομαι πως έπρεπε να είχα γίνει διαφημιστής ή τουλάχιστον πουτάνα ναι
και πιο χαμηλά...
μου έχει κολλήσει μια μελωδία κι από χτες τη μουρμουράω θα είναι κανένα τραγούδι από αυτά που τραγουδούσες στην τουαλέτα γούσταρα να σε βλέπω να κατουράς κι εσύ κολλούσες "σε έχω δει να χύνεις πού κολλάς τώρα;" "ντρέπομαι" η αλήθεια είναι πως λίγες φορές σε είχα δει γυμνό χωρίς να είσαι καυλωμένος ίσως καμία μόνο τον κώλο σου έβλεπα κάθε φορά που σηκωνόσουν μετά το πήδημα κι έμπαινες στο ντους ποτέ δεν κάναμε ντους μαζί ποτέ δεν κάναμε έρωτα
μου λείπει λίγη σιωπή
αν κρίνω από τη διάθεσή μου είναι κυριακή τι να το κάνω το ημερολόγιο αν είμαι όπως τώρα είναι σίγουρα κυριακή αν τσούζουν τα μάτια μου είναι τρίτη αν καίνε τα πνευμόνια μου τετάρτη αν διψάω πολύ παρασκευή αν δεν έχω κανένα από τα παραπάνω συμπτώματα είναι ή δευτέρα ή πέμπτη ή σάββατο εξαρτάται από την προηγούμενη μέρα ούτε ρολόι χρειάζομαι αφού είναι πάντα επτά
κρέμεται ένας τεράστιος πολυέλαιος απ' το δεξί μου αυτί κι από κάτω μια ορχήστρα περιμένει να παίξει από κάτω για ποιον; όλοι εδώ μέσα είναι κουφοί!
-σε ποιον μιλάς τότε;
ε; Ε;
έχω τη μυρωδιά της ανάσας σου στο στόμα και μέσα μου είσαι ακόμα εσύ με πονάς με πονάς με πονάς
κάποιες στιγμές όλα τα τραγούδια αποκτούν νόημα και μου σπάνε τα νεύρα ακόμα και το μια ωραία πεταλούδα μου φέρνει συνειρμικά στο νου εκείνη τη μέρα στην εξοχή που ήρθε μια πεταλούδα και κάθισε στον ώμο σου ΜΗΝ ΚΟΥΝΗΘΕΙΣ ακόμη και τότε με έγραψες σταρχίδια σου η πεταλούδα έφυγε μακάρι να είχα φύγει μαζί της γαμήσου
μη σβήσεις το φως απόψε
με γρατζουνάς με γρατζουνάς
ντρέπομαι να γελάσω ντρέπομαι να κλάψω επειδή μου είχες πει ότι κάνω περίεργους θορύβους όταν γελάω κι όταν κλαίω δεν έπρεπε να σε είχα αφήσει να με δεις να κλαίω δεν έπρεπε
μπήκα σ' εκείνο το κατάστημα δεν ήσουν εκεί δε σε γνώρισα ποτέ
με γρατζουνάς
παμφάγο ζώο
ή μήπως είμαι πάρα πολύ ευτυχισμένος;
κοιτάς ακόμα;
ωραία
υπόσχομαι. είναι το τελευταίο. δεν υπόσχομαι.
ΛΙΝΚ
είμαι περισσότερο και θα τρομάξεις αν ανοίξεις λίγο τα μάτια σου
θα σε καταστρέψω με τέτοια βραδύτητα που θα νομίζεις πως είμαι άρρωστος πως ΕΓΩ χρειάζομαι βοήθεια και δε σου είπα το καλύτερο είμαι αλλού και δεν ξέρω που είμαι πίσω μπρόστα πίσω σου πάνω σου κάτω σου
έπρεπε να ήσουν εκεί τη στιγμή που μου είπες να φύγω έπρεπε να ήσουν εκεί ΚΟΚΚΙΝΟΣ αν όχι αόρατος και τα λόγια σου σε άλλη γλώσσα θα έβαζα τα κλάματα αν δε φαινόσουν τόσο γελοίος αν σε είχα πιστέψει εκείνη τη στιγμή
ξέρω τι λένε για εμάς τους ιχθείς πως έχουμε τάσεις αυτοκτονίας τάση προς τον αλκοολισμό τα ναρκωτικά την κατάθλιψη όλα από μία φορά μόνο;
αν κάπνιζα χόρτο τον καιρό που ήμασταν μαζί θα έπειθα τώρα τον εαυτό μου πως ήσουν ένα τριπάκι
δεν έχω τίποτα είμαι καλά είμαι μισός
εκτός κι αν...
είμαι βρώμικος
αποχαύνωση η τηλεόραση είναι μέρες τώρα αναμμένη στο ίδιο κανάλι και σκέφτομαι πως έπρεπε να είχα γίνει διαφημιστής ή τουλάχιστον πουτάνα ναι
και πιο χαμηλά...
μου έχει κολλήσει μια μελωδία κι από χτες τη μουρμουράω θα είναι κανένα τραγούδι από αυτά που τραγουδούσες στην τουαλέτα γούσταρα να σε βλέπω να κατουράς κι εσύ κολλούσες "σε έχω δει να χύνεις πού κολλάς τώρα;" "ντρέπομαι" η αλήθεια είναι πως λίγες φορές σε είχα δει γυμνό χωρίς να είσαι καυλωμένος ίσως καμία μόνο τον κώλο σου έβλεπα κάθε φορά που σηκωνόσουν μετά το πήδημα κι έμπαινες στο ντους ποτέ δεν κάναμε ντους μαζί ποτέ δεν κάναμε έρωτα
μου λείπει λίγη σιωπή
αν κρίνω από τη διάθεσή μου είναι κυριακή τι να το κάνω το ημερολόγιο αν είμαι όπως τώρα είναι σίγουρα κυριακή αν τσούζουν τα μάτια μου είναι τρίτη αν καίνε τα πνευμόνια μου τετάρτη αν διψάω πολύ παρασκευή αν δεν έχω κανένα από τα παραπάνω συμπτώματα είναι ή δευτέρα ή πέμπτη ή σάββατο εξαρτάται από την προηγούμενη μέρα ούτε ρολόι χρειάζομαι αφού είναι πάντα επτά
κρέμεται ένας τεράστιος πολυέλαιος απ' το δεξί μου αυτί κι από κάτω μια ορχήστρα περιμένει να παίξει από κάτω για ποιον; όλοι εδώ μέσα είναι κουφοί!
-σε ποιον μιλάς τότε;
ε; Ε;
έχω τη μυρωδιά της ανάσας σου στο στόμα και μέσα μου είσαι ακόμα εσύ με πονάς με πονάς με πονάς
κάποιες στιγμές όλα τα τραγούδια αποκτούν νόημα και μου σπάνε τα νεύρα ακόμα και το μια ωραία πεταλούδα μου φέρνει συνειρμικά στο νου εκείνη τη μέρα στην εξοχή που ήρθε μια πεταλούδα και κάθισε στον ώμο σου ΜΗΝ ΚΟΥΝΗΘΕΙΣ ακόμη και τότε με έγραψες σταρχίδια σου η πεταλούδα έφυγε μακάρι να είχα φύγει μαζί της γαμήσου
μη σβήσεις το φως απόψε
με γρατζουνάς με γρατζουνάς
ντρέπομαι να γελάσω ντρέπομαι να κλάψω επειδή μου είχες πει ότι κάνω περίεργους θορύβους όταν γελάω κι όταν κλαίω δεν έπρεπε να σε είχα αφήσει να με δεις να κλαίω δεν έπρεπε
μπήκα σ' εκείνο το κατάστημα δεν ήσουν εκεί δε σε γνώρισα ποτέ
με γρατζουνάς
παμφάγο ζώο
ή μήπως είμαι πάρα πολύ ευτυχισμένος;
κοιτάς ακόμα;
ωραία
υπόσχομαι. είναι το τελευταίο. δεν υπόσχομαι.
ΛΙΝΚ
16.2.07
παρκινγκσον
θα μείνω εδώ
όμως, όχι ακίνητος
όμως θα μείνω
κι εγώ να μην τρέμω
θα τρέμει η φωνή μου
ή το σκυλί μέσα μου, από το κρύο
όμως, όχι ακίνητος
όμως θα μείνω
κι εγώ να μην τρέμω
θα τρέμει η φωνή μου
ή το σκυλί μέσα μου, από το κρύο
τεντώνομαιτυλίγομαιτεντώνομαιτυλίγομαι
ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗ
ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΟΚΚΙΝΟ
ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΚΟΚΚΙΝΟ
και κρατώντας την αναπνοή μου διασχίζω το δρόμο
μπαίνω στην πολυκατοικία ξεκλειδώνω την πόρτα ανοίγω την πόρτα κλείνω την πόρτα κλειδώνω την πόρτα
και μένω εκεί, πίσω απ' την πόρτα
γλιστράω στο πάτωμα και μένω εκεί, στο πάτωμα
σέρνομαι ως το δωμάτιο και μένω εκεί, στο κρεβάτι
τεντώνομαι-τυλίγομαι τεντώνομαι-τυλίγομαι
και μέχρι να σταματήσει το CD να παίζει έχω αποκοιμηθεί
καταπίνοντας αργά τις σκέψεις μου
και δε φοβάμαι τι θα ονειρευτώ
έχω κλείσει τα παράθυρα, έχω σβήσει το φως κι ακούω τους παλμούς της καρδιάς μου
κι εκείνους που ΘΕΛΟΥΝ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΟΥ και το ρολόι στον τοίχο
και το φανάρι γίνεται πράσινο
μπορώ επιτέλους να διασχίσω το δρόμο
δεν κινδυνεύω
αίσχος; όχι αίσχος... αίσιο... απαίσιο... απέναντι
αχ τι καλά... αυτό θα κάνω κάθε φορά που θα βαριέμαι να γράφω, ή να αντιγράφω:
θα σε αναγκάζω να με κατεβάζεις και να με ακούς και για να σου κάνω τη ζωή δύσκολη,
θα προσπαθώ, κάθε ηχογράφηση, να είναι χειρότερης ποιότητας από την προηγούμενη.
ΛΙΝΚ
ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΟΚΚΙΝΟ
ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΚΟΚΚΙΝΟ
και κρατώντας την αναπνοή μου διασχίζω το δρόμο
μπαίνω στην πολυκατοικία ξεκλειδώνω την πόρτα ανοίγω την πόρτα κλείνω την πόρτα κλειδώνω την πόρτα
και μένω εκεί, πίσω απ' την πόρτα
γλιστράω στο πάτωμα και μένω εκεί, στο πάτωμα
σέρνομαι ως το δωμάτιο και μένω εκεί, στο κρεβάτι
τεντώνομαι-τυλίγομαι τεντώνομαι-τυλίγομαι
και μέχρι να σταματήσει το CD να παίζει έχω αποκοιμηθεί
καταπίνοντας αργά τις σκέψεις μου
και δε φοβάμαι τι θα ονειρευτώ
έχω κλείσει τα παράθυρα, έχω σβήσει το φως κι ακούω τους παλμούς της καρδιάς μου
κι εκείνους που ΘΕΛΟΥΝ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΟΥ και το ρολόι στον τοίχο
και το φανάρι γίνεται πράσινο
μπορώ επιτέλους να διασχίσω το δρόμο
δεν κινδυνεύω
αίσχος; όχι αίσχος... αίσιο... απαίσιο... απέναντι
αχ τι καλά... αυτό θα κάνω κάθε φορά που θα βαριέμαι να γράφω, ή να αντιγράφω:
θα σε αναγκάζω να με κατεβάζεις και να με ακούς και για να σου κάνω τη ζωή δύσκολη,
θα προσπαθώ, κάθε ηχογράφηση, να είναι χειρότερης ποιότητας από την προηγούμενη.
ΛΙΝΚ
τι όμορφο να σε ξεχνούν, να σε μπερδεύουν, να μην σε επιλέγουν.
τι όμορφο να σε νοιάζονται, να σε σκέφτονται, να σε απορρίπτουν.
τι όμορφο να ζει κάποιος τη ζωή σου μέσα από το δικό σου παρελθόν.
τι όμορφο να υπάρχει τόση σοφία μα τόσο προκλητικά λίγη κι επιλεκτική αντίληψη.
τι όμορφο να μην καταλαβαίνουν οι φίλοι σου ότι έχεις θυμώσει μαζί τους.
τι όμορφο να φαντάζεσαι τη ζωή σου χωρίς αυτούς και χωρίς τις μνήμες τους.
τι όμορφο να χάνεις ανθρώπους που δε θες να χάσεις και δε θέλουν να χαθούν.
τι όμορφο το χνούδι που φτάνει στη γη από τ' αστέρια...
τι όμορφο να σε νοιάζονται, να σε σκέφτονται, να σε απορρίπτουν.
τι όμορφο να ζει κάποιος τη ζωή σου μέσα από το δικό σου παρελθόν.
τι όμορφο να υπάρχει τόση σοφία μα τόσο προκλητικά λίγη κι επιλεκτική αντίληψη.
τι όμορφο να μην καταλαβαίνουν οι φίλοι σου ότι έχεις θυμώσει μαζί τους.
τι όμορφο να φαντάζεσαι τη ζωή σου χωρίς αυτούς και χωρίς τις μνήμες τους.
τι όμορφο να χάνεις ανθρώπους που δε θες να χάσεις και δε θέλουν να χαθούν.
τι όμορφο το χνούδι που φτάνει στη γη από τ' αστέρια...
ανακατεμμένη νύχτα
Ο δίωρος μεσονύχτιος ύπνος μου
ίσως επειδή λίγη ευτυχία
είναι αυτό που χρειάζεται ο νους
Το σώμα όχι και τόσο. Η ευτυχία κουράζει το σώμα.
Πόσο θα 'θελε , όμως, το μυαλό μου [και όχι εγώ
για το μυαλό μου] τη μίμηση όλων εκείνων των χαμόγελων
όποτε κάποιος υπήρχε εκεί κοντά
για να αγαπήσει.
Καταντά η σκέψη
παραδοσιακή. Όλα προκύπτουν
Ακόμη κι οι επιλογές.
Τι περιέργο... Λέω "προκύπτουν" και φαντάζομαι
ένα σαγηνευτικό καρπό να πέφτει από ένα δέντρο.
Δεν είναι όμως έτσι.
Κι όταν ο καρπός κάνει κρακ
κι όταν δεν κάνει
Όταν κατρακυλάει σε μια πλαγιά ή
σε μια κατηφόρα πάν' απ' τ' απόβλητα
ή
δίπλα στο ποτάμι
δεν είναι έτσι.
Κάποτε δεν με τρόμαζαν τα δάση
Γιατί ζούσα δίπλα σε τόσα
Τώρα τα βλέπω πια μόνο σε ταινίες τρόμου.
Έχω καιρό να μυρίσω ένα δάσος
Ευτυχώς υπάρχουν φαρμακεία
Πρέπει να κόψω τις βιταμίνες
που αρχίζουν από σίγμα:
Συνθήκη, Συνθήκη και Συνθήκη
Γιατί, αν η αγάπη είναι ασθένεια
το παιδί μέσα μου κλαίει. [ το 'μαθα, όμως,
να πηγαίνει μπροστά και να ξεμπερδεύει ]
Περίεργο... Λέω "το παιδί μέσα μου"
και νιώθω είκοσι δύο χρόνων
Σκέφτομαι "το παιδί έξω μου"
και νιώθω το ίδιο
Ίσως ζω την σπάνια αυτή στιγμή
στη ζωή ένος άντρα κατά την οποία
το παιδί μέσα και το παιδί έξω
είναι απλώς μέτρα σύγκρισης της αλήθειας.
Φαντάζομαι θα διαρκεί τόσο
όσο μας παίρνει ν' αλλάξουμε πλευρό.
Στο κάτω-κάτω... οι ομόκεντροι κύκλοι
μπορούν να ανοίξουν ταυτόχρονα
και να γίνουν δύο παράλληλες ευθείες.
Κάποιες ζωές, απλώς δεν τέμνονται
ΛΙΝΚ
ίσως επειδή λίγη ευτυχία
είναι αυτό που χρειάζεται ο νους
Το σώμα όχι και τόσο. Η ευτυχία κουράζει το σώμα.
Πόσο θα 'θελε , όμως, το μυαλό μου [και όχι εγώ
για το μυαλό μου] τη μίμηση όλων εκείνων των χαμόγελων
όποτε κάποιος υπήρχε εκεί κοντά
για να αγαπήσει.
Καταντά η σκέψη
παραδοσιακή. Όλα προκύπτουν
Ακόμη κι οι επιλογές.
Τι περιέργο... Λέω "προκύπτουν" και φαντάζομαι
ένα σαγηνευτικό καρπό να πέφτει από ένα δέντρο.
Δεν είναι όμως έτσι.
Κι όταν ο καρπός κάνει κρακ
κι όταν δεν κάνει
Όταν κατρακυλάει σε μια πλαγιά ή
σε μια κατηφόρα πάν' απ' τ' απόβλητα
ή
δίπλα στο ποτάμι
δεν είναι έτσι.
Κάποτε δεν με τρόμαζαν τα δάση
Γιατί ζούσα δίπλα σε τόσα
Τώρα τα βλέπω πια μόνο σε ταινίες τρόμου.
Έχω καιρό να μυρίσω ένα δάσος
Ευτυχώς υπάρχουν φαρμακεία
Πρέπει να κόψω τις βιταμίνες
που αρχίζουν από σίγμα:
Συνθήκη, Συνθήκη και Συνθήκη
Γιατί, αν η αγάπη είναι ασθένεια
το παιδί μέσα μου κλαίει. [ το 'μαθα, όμως,
να πηγαίνει μπροστά και να ξεμπερδεύει ]
Περίεργο... Λέω "το παιδί μέσα μου"
και νιώθω είκοσι δύο χρόνων
Σκέφτομαι "το παιδί έξω μου"
και νιώθω το ίδιο
Ίσως ζω την σπάνια αυτή στιγμή
στη ζωή ένος άντρα κατά την οποία
το παιδί μέσα και το παιδί έξω
είναι απλώς μέτρα σύγκρισης της αλήθειας.
Φαντάζομαι θα διαρκεί τόσο
όσο μας παίρνει ν' αλλάξουμε πλευρό.
Στο κάτω-κάτω... οι ομόκεντροι κύκλοι
μπορούν να ανοίξουν ταυτόχρονα
και να γίνουν δύο παράλληλες ευθείες.
Κάποιες ζωές, απλώς δεν τέμνονται
ΛΙΝΚ
15.2.07
Ναι;....
Έλα-τι τηλέφωνο είναι αυτό;....
Α....
Καλά είμαι ναι. Εσύ;....
Στην Πειραιώς. Ανεβαίνω....
Όχι. Με τα πόδια....
Δεν ξέρω δεν έχω ξαναβρεθεί εδώ μυρίζει σοκολάτα πάντως.....
Σιγά! Νωρίς είναι ακόμα-κι άλλωστε δεν έχει ψυχή. Μόνο φώτα....
Δεν έχω ιδέα σε πόση ώρα....
Κανά δεκάλεπτο; Δεν ξέρω δεν περπατώ πολύ....
Όχι δεν πονάνε απίστευτο; Πρώτη φορά που δεν με πονούν τα πόδια μου....
Ε, όχι δεν είναι και τόσο ανηφορικά. Δεν το καταλαβαίνω δηλαδή-δεν είναι από τις ανηφόρες που με τρομάζουν....
Η σκιά μου;....
Η σκιά μου είναι παντού με περικυκλώνει....
Αφού σου λέω έρχονται φώτα από παντού-από πάνω από κάτω από το δρόμο από τα σπίτια-ποια σπίτια δηλαδή....
Ναι μερικές φορές εξαφανίζεται-να τώρα την έχω μόνο μπροστά μου. Να την κλωτσήσω;.... Την κλώτσησα....
Έβγαλε μια φωνή κι έφυγε τρέχοντας. Θα φτάσει σπίτι πριν από 'μένα....
Μα μου αρέσει που περπατώ!....
Ποιο λεωφορείο παιδί μου; Μπαίνω εγώ σε λεωφορείο;....
Έχει στάσεις αλλά πού ξέρω εγώ που πάνε;....
Μα δεν περιμένει κανείς-σου λέω δεν υπάρχει ψυχή. Κανείς δεν περιμένει κανένα λεωφορείο, κανείς δεν περπατά μπροστά μου, κανείς πίσω μου, τα αυτοκίνητα είναι ελάχιστα....
Ούτε για δείγμα. Κι άλλωστε δεν έχω λεφτά για ταξί....
Μα τι σε πειράζει που είμαι μόνος μου και περπατώ;....
Τι ερώτηση είναι αυτή; Φυσικά και θα το σήκωνα-τι εννοείς; Πως το σήκωσα μόνο επειδή δεν ήξερα τον αριθμό;....
Θα το σήκωνα....
Θα το σήκωνα....
Βλέπω ένα μεγάλο σπίτι από ζαχαρωτά και βγαίνει καπνός από την καμινάδα-θα ψήνεται η μάγισσα!....
Τίποτα δε βλέπω! Τα πόδια μου βλέπω και το τσιγάρο μου....
Από την πλευρά που ανεβαίνουν....
Τελειώνει η μπαταρία θα σε πάρω όταν φτάσω....
Σπίτι!....
Ναι έλα γεια....
Έλα-τι τηλέφωνο είναι αυτό;....
Α....
Καλά είμαι ναι. Εσύ;....
Στην Πειραιώς. Ανεβαίνω....
Όχι. Με τα πόδια....
Δεν ξέρω δεν έχω ξαναβρεθεί εδώ μυρίζει σοκολάτα πάντως.....
Σιγά! Νωρίς είναι ακόμα-κι άλλωστε δεν έχει ψυχή. Μόνο φώτα....
Δεν έχω ιδέα σε πόση ώρα....
Κανά δεκάλεπτο; Δεν ξέρω δεν περπατώ πολύ....
Όχι δεν πονάνε απίστευτο; Πρώτη φορά που δεν με πονούν τα πόδια μου....
Ε, όχι δεν είναι και τόσο ανηφορικά. Δεν το καταλαβαίνω δηλαδή-δεν είναι από τις ανηφόρες που με τρομάζουν....
Η σκιά μου;....
Η σκιά μου είναι παντού με περικυκλώνει....
Αφού σου λέω έρχονται φώτα από παντού-από πάνω από κάτω από το δρόμο από τα σπίτια-ποια σπίτια δηλαδή....
Ναι μερικές φορές εξαφανίζεται-να τώρα την έχω μόνο μπροστά μου. Να την κλωτσήσω;.... Την κλώτσησα....
Έβγαλε μια φωνή κι έφυγε τρέχοντας. Θα φτάσει σπίτι πριν από 'μένα....
Μα μου αρέσει που περπατώ!....
Ποιο λεωφορείο παιδί μου; Μπαίνω εγώ σε λεωφορείο;....
Έχει στάσεις αλλά πού ξέρω εγώ που πάνε;....
Μα δεν περιμένει κανείς-σου λέω δεν υπάρχει ψυχή. Κανείς δεν περιμένει κανένα λεωφορείο, κανείς δεν περπατά μπροστά μου, κανείς πίσω μου, τα αυτοκίνητα είναι ελάχιστα....
Ούτε για δείγμα. Κι άλλωστε δεν έχω λεφτά για ταξί....
Μα τι σε πειράζει που είμαι μόνος μου και περπατώ;....
Τι ερώτηση είναι αυτή; Φυσικά και θα το σήκωνα-τι εννοείς; Πως το σήκωσα μόνο επειδή δεν ήξερα τον αριθμό;....
Θα το σήκωνα....
Θα το σήκωνα....
Βλέπω ένα μεγάλο σπίτι από ζαχαρωτά και βγαίνει καπνός από την καμινάδα-θα ψήνεται η μάγισσα!....
Τίποτα δε βλέπω! Τα πόδια μου βλέπω και το τσιγάρο μου....
Από την πλευρά που ανεβαίνουν....
Τελειώνει η μπαταρία θα σε πάρω όταν φτάσω....
Σπίτι!....
Ναι έλα γεια....
14.2.07
ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ: Της έφαγε τα μάτια.
Κακομοίρα.
Κακόμοιρη αγάπη.
Κακόμοιρη γαμημένη αγάπη.
[sarah kane, blasted]
Κακομοίρα.
Κακόμοιρη αγάπη.
Κακόμοιρη γαμημένη αγάπη.
[sarah kane, blasted]
13.2.07
valentine syndrom
πέρυσι, αυτές τις μέρες, περίμενα να κατέβει ο Γιώργος από το γαμωχωριό του. Σαν σήμερα νομίζω, μου είχε πει πως ήταν ερωτευμένος.
πρόπερσι, τέτοιες μέρες, περίμενα τον Νίκο να γυρίσει από το Βερολίνο. μπορεί, σαν σήμερα, να μου είχε πει εκείνον τον Πανικό από το τηλέφωνο. το Σ' αγαπώ.
φέτος, λουλούδια στη σιωπή...
πρόπερσι, τέτοιες μέρες, περίμενα τον Νίκο να γυρίσει από το Βερολίνο. μπορεί, σαν σήμερα, να μου είχε πει εκείνον τον Πανικό από το τηλέφωνο. το Σ' αγαπώ.
φέτος, λουλούδια στη σιωπή...
photo album
γρασίδι
εγώ γυμνός
γύρω στα πέντε
ή στα δεκαπέντε
παγωτό-γιαούρτι
στο στρατό με φωνάζανε
ο Χ
για τα μάτια μου
κανείς δεν κατάλαβε
τη μέσα πλευρά
κανείς δε δοκίμασε
το τυφλό νερό
και κανείς πουθενά
μόνο ένας εδώ
η ουρά κάποιου σκύλου
κάτω από τη βροχή
ή πίσω από το συρματόπλεγμα
ή το μανίκι μιας γούνας πίσω απ' τα κάγκελα
"Οι τρεις μάγοι με τα δώρα;" με ρωτά η δασκάλα.
Της λέω: "Όχι. Ο Κουν, ο Τσαρούχης κι ο Χατζιδάκις.
Κι από πίσω ο Τσέχωφ γράφει ένα έργο."
"Μα αυτό μοιάζει με πουλί!" λέει η δασκάλα.
-Δεν το ξέρετε; Ο Τσέχωφ ήταν πουλί.
-Και γιατί τα πρόβατα; Γιατί η Παναγιά με το μωρό;
-Δεν είναι η Παναγιά. Είναι η μάνα μου. Και μέσα της είναι η μάνα της. Που κρατά εμένα.
-Και τα πρόβατα;
-Δεν είναι πρόβατα. Είναι οι τυφλοπόντικες στο εξοχικό μας στις Άλπεις.
-Ααααα...Κι αυτό λοιπόν είναι ένα εντελβάις!
-Όχι. Όχι.
-Λοιπόν τι είναι;
-Όχι.
-Λοιπόν;
-Εσείς. Σας αγαπώ. Είστε εσείς.
"Άσε με να μαντέψω! Οι τρεις αδελφές του Τσέχωφ;" λέει η δασκάλα.
Της λέω: "Όχι. Η Μήδεια, η Κλυταιμνήστρα και η κυρία Δήμητρα."
-Και το πουλί από πίσω;
-Ένα πουλί από πίσω. Μην είστε καχύποπτη.
-Δεν είναι ο Τσέχωφ;
-Ο Τσέχωφ; Ο Τσέχωφ ήταν άνθρωπος!
-Δεν το ξέρεις; Ο Τσέχωφ ήταν πουλί.
Γρασίδι
εγώ γυμνός
στα τέσσερα γύρω στα δεκατέσσερα
εγώ γυμνός
γύρω στα πέντε
ή στα δεκαπέντε
παγωτό-γιαούρτι
στο στρατό με φωνάζανε
ο Χ
για τα μάτια μου
κανείς δεν κατάλαβε
τη μέσα πλευρά
κανείς δε δοκίμασε
το τυφλό νερό
και κανείς πουθενά
μόνο ένας εδώ
η ουρά κάποιου σκύλου
κάτω από τη βροχή
ή πίσω από το συρματόπλεγμα
ή το μανίκι μιας γούνας πίσω απ' τα κάγκελα
"Οι τρεις μάγοι με τα δώρα;" με ρωτά η δασκάλα.
Της λέω: "Όχι. Ο Κουν, ο Τσαρούχης κι ο Χατζιδάκις.
Κι από πίσω ο Τσέχωφ γράφει ένα έργο."
"Μα αυτό μοιάζει με πουλί!" λέει η δασκάλα.
-Δεν το ξέρετε; Ο Τσέχωφ ήταν πουλί.
-Και γιατί τα πρόβατα; Γιατί η Παναγιά με το μωρό;
-Δεν είναι η Παναγιά. Είναι η μάνα μου. Και μέσα της είναι η μάνα της. Που κρατά εμένα.
-Και τα πρόβατα;
-Δεν είναι πρόβατα. Είναι οι τυφλοπόντικες στο εξοχικό μας στις Άλπεις.
-Ααααα...Κι αυτό λοιπόν είναι ένα εντελβάις!
-Όχι. Όχι.
-Λοιπόν τι είναι;
-Όχι.
-Λοιπόν;
-Εσείς. Σας αγαπώ. Είστε εσείς.
"Άσε με να μαντέψω! Οι τρεις αδελφές του Τσέχωφ;" λέει η δασκάλα.
Της λέω: "Όχι. Η Μήδεια, η Κλυταιμνήστρα και η κυρία Δήμητρα."
-Και το πουλί από πίσω;
-Ένα πουλί από πίσω. Μην είστε καχύποπτη.
-Δεν είναι ο Τσέχωφ;
-Ο Τσέχωφ; Ο Τσέχωφ ήταν άνθρωπος!
-Δεν το ξέρεις; Ο Τσέχωφ ήταν πουλί.
Γρασίδι
εγώ γυμνός
στα τέσσερα γύρω στα δεκατέσσερα
12.2.07
Τι τυχερή που είσαι Λάουρα!
Έλαβα το γράμμα σου χτες! Σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου και για τη ζωγραφιά. Ακόμη ζωγραφίζεις σαν εξάχρονο, βλέπω... Υποθέτω πως σου είχαν τελειώσει οι ξυλομπογιές και γι' αυτό χρησιμοποιήσες το μολύβι για τα μάτια. Χάθηκε ο κόσμος να πιάσεις και κάποιο από τα χιλιάδες κόκκινα κραγιόν σου; Αυτό που μου θύμιζε τη γιαγιά μου, το αγαπημένο μου, που έλεγες ότι το φορούσες μόνο στις εκδικήσεις σου... Δεν ξέρω τι σκεφτόσουν, αν σκεφτόσουν εμένα, αν έχεις μια μυστηριώδη επαφή με το κρανίο μου από εκεί όπου βρίσκεσαι, πάντως πέτυχες διάνα. Όταν κλείνω τα μάτια, τον τελευταίο καιρό, ακόμη και για δευτερόλεπτα, έτσι βλέπω τον κόσμο. Θα μου πεις έτσι τον έβλεπα πάντα. Ναι.
Δεν είχα από αυτό το μπλε πραγματάκι κι έτσι μάσησα δυο τσίχλες και την κόλλησα αμέσως στον τοίχο μου. Ταιριάζει μαγικά στο μπουρδελάκι μου. Σαν να υπήρχε πάντα.
Οι ευχές σου μόνο, δεν ταιριάζουν σε αυτό το σπίτι. Πάντα μου έκανε εντύπωση, Λάουρα, που ενώ τα λόγια σου ήταν τόσο χρωματιστά, η ζωή σου τόσο παρακμιακά και υπέροχα λαμπερή, οι σκέψεις σου χάνονταν στους πιο σκατιάρηδες βούρκους. Ξέρω πως κάθε φορά που μου λες μια εκτυφλωτική κουβέντα, κάθε φορά που τα χείλη σου ξερνούν καλοσύνη, εσύ μέσα σου είσαι ένα τσουκάλι στο οποίο βράζει το πιο μαύρο σκατό.
Παρατήρησα επίσης πως άλλαξε ο γραφικός σου χαρακτήρας. Το μόνο που μπορώ να υποθέσω είναι ότι έφαγες πολύ ξύλο πάλι και σακατεύτηκε το δεξί σου χέρι, οπότε αναγκάστηκες να γράψεις με το αριστερό. Και σίγουρα ήθελες να το καταλάβω. Σαν κώδικας. Σαν να ήταν κάποιος εκεί και να σου έλεγε να μου γράψεις τόσα ψέματα μα εσύ ήξερες πως θα καταλάβαινα αμέσως ότι κάτι δεν πάει καλά. Ελπίζω να μην περιμένεις να κινήσω γη και ουρανό για να σε βοηθήσω. Κανένα από τα δύο δεν κινείται στην κίτρινη χώρα των θαυμάτων μας κι επιπλέον, είμαι βαριά άρρωστος - δεν μπορώ να κινήσω τον αυχένα μου, πόσο μάλλον το υπόλοιπο σώμα μου, τη ζωή μου, τη δική σου, το σύμπαν.
Όχι δεν έκοψα το τσιγάρο. Δεν έκοψα καμία συνήθειά μου. Ούτε καν τις καλές. Με συνεπαίρνουν. Εύχομαι κι εσύ να παθαίνεις το ίδιο και να μην κάνεις κάποια τρέλα κι αρχίσεις να τρως σαλάτες, να πίνεις χυμούς και να ψάχνεις την αγάπη. Το καλό που σου θέλω, Λάουρα, μη βρεις την αγάπη! Είναι κάτι τόσο μεγάλο που πρέπει να το μοιραστείς με τόσους πολλούς, δε μένει τίποτα για εσένα - θα αρρωστήσεις, είμαι σίγουρος...
Εσύ, τώρα, θα περιμένεις να απαντήσω σε όλες τις ερωτήσεις σου. Δε θα το κάνω. Όχι όσο δεν μου λες την αλήθεια που ξέρω. Έτσι δεν πάει; Σου δείχνω το πουλί μου για να μου δείξεις το μουνί σου... Δείξε μου το μουνί σου, Λάουρα κι εγώ θα σου πω ό,τι σκατά γουστάρεις να μάθεις για εμένα.
Την επόμενη φορά στείλε μου μια φωτογραφία σου τσαλακωμένη, σκισμένη, μουτζουρωμένη από πάνω με τη μάσκαρά σου.
Μην προσέχεις, Ζήσε,
π.
Έλαβα το γράμμα σου χτες! Σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου και για τη ζωγραφιά. Ακόμη ζωγραφίζεις σαν εξάχρονο, βλέπω... Υποθέτω πως σου είχαν τελειώσει οι ξυλομπογιές και γι' αυτό χρησιμοποιήσες το μολύβι για τα μάτια. Χάθηκε ο κόσμος να πιάσεις και κάποιο από τα χιλιάδες κόκκινα κραγιόν σου; Αυτό που μου θύμιζε τη γιαγιά μου, το αγαπημένο μου, που έλεγες ότι το φορούσες μόνο στις εκδικήσεις σου... Δεν ξέρω τι σκεφτόσουν, αν σκεφτόσουν εμένα, αν έχεις μια μυστηριώδη επαφή με το κρανίο μου από εκεί όπου βρίσκεσαι, πάντως πέτυχες διάνα. Όταν κλείνω τα μάτια, τον τελευταίο καιρό, ακόμη και για δευτερόλεπτα, έτσι βλέπω τον κόσμο. Θα μου πεις έτσι τον έβλεπα πάντα. Ναι.
Δεν είχα από αυτό το μπλε πραγματάκι κι έτσι μάσησα δυο τσίχλες και την κόλλησα αμέσως στον τοίχο μου. Ταιριάζει μαγικά στο μπουρδελάκι μου. Σαν να υπήρχε πάντα.
Οι ευχές σου μόνο, δεν ταιριάζουν σε αυτό το σπίτι. Πάντα μου έκανε εντύπωση, Λάουρα, που ενώ τα λόγια σου ήταν τόσο χρωματιστά, η ζωή σου τόσο παρακμιακά και υπέροχα λαμπερή, οι σκέψεις σου χάνονταν στους πιο σκατιάρηδες βούρκους. Ξέρω πως κάθε φορά που μου λες μια εκτυφλωτική κουβέντα, κάθε φορά που τα χείλη σου ξερνούν καλοσύνη, εσύ μέσα σου είσαι ένα τσουκάλι στο οποίο βράζει το πιο μαύρο σκατό.
Παρατήρησα επίσης πως άλλαξε ο γραφικός σου χαρακτήρας. Το μόνο που μπορώ να υποθέσω είναι ότι έφαγες πολύ ξύλο πάλι και σακατεύτηκε το δεξί σου χέρι, οπότε αναγκάστηκες να γράψεις με το αριστερό. Και σίγουρα ήθελες να το καταλάβω. Σαν κώδικας. Σαν να ήταν κάποιος εκεί και να σου έλεγε να μου γράψεις τόσα ψέματα μα εσύ ήξερες πως θα καταλάβαινα αμέσως ότι κάτι δεν πάει καλά. Ελπίζω να μην περιμένεις να κινήσω γη και ουρανό για να σε βοηθήσω. Κανένα από τα δύο δεν κινείται στην κίτρινη χώρα των θαυμάτων μας κι επιπλέον, είμαι βαριά άρρωστος - δεν μπορώ να κινήσω τον αυχένα μου, πόσο μάλλον το υπόλοιπο σώμα μου, τη ζωή μου, τη δική σου, το σύμπαν.
Όχι δεν έκοψα το τσιγάρο. Δεν έκοψα καμία συνήθειά μου. Ούτε καν τις καλές. Με συνεπαίρνουν. Εύχομαι κι εσύ να παθαίνεις το ίδιο και να μην κάνεις κάποια τρέλα κι αρχίσεις να τρως σαλάτες, να πίνεις χυμούς και να ψάχνεις την αγάπη. Το καλό που σου θέλω, Λάουρα, μη βρεις την αγάπη! Είναι κάτι τόσο μεγάλο που πρέπει να το μοιραστείς με τόσους πολλούς, δε μένει τίποτα για εσένα - θα αρρωστήσεις, είμαι σίγουρος...
Εσύ, τώρα, θα περιμένεις να απαντήσω σε όλες τις ερωτήσεις σου. Δε θα το κάνω. Όχι όσο δεν μου λες την αλήθεια που ξέρω. Έτσι δεν πάει; Σου δείχνω το πουλί μου για να μου δείξεις το μουνί σου... Δείξε μου το μουνί σου, Λάουρα κι εγώ θα σου πω ό,τι σκατά γουστάρεις να μάθεις για εμένα.
Την επόμενη φορά στείλε μου μια φωτογραφία σου τσαλακωμένη, σκισμένη, μουτζουρωμένη από πάνω με τη μάσκαρά σου.
Μην προσέχεις, Ζήσε,
π.
